[Seher Yeli]

-Gülüyorsunuz da ağlamıyorsunuz?(Necm-60)
-Hiç kuşkusuz, güldüren de O'dur,ağlatan da.(Necm-43)
-Kazanır oldukları yüzünden artık az gülsünler,çok ağlasınlar.(Tevbe-82)
-Bildiğimi bilseydiniz;az güler çok ağlardınız!/Hz.Muhammed(a.s)

Rasül neden böyle demişti?...
O’nun bildiğini bilmeye kimin gücü yeterdi ki?
O özel bir varlıktı.
O halde neyi işaret etmek istemişti?..
Ayetleri,hadisleri bazen mantık önermeleri gibi ele alır,kelimeleri,cümleleri farklı yerlerde düşünüp yeni anlamlar yakalamaya çalışırdı.
Buldum dedi,buldum!..
<Bildiğimi bilseydiniz az güler çok ağlardınız demek;az güler çok ağlarsanız bildiğim sırlardan bir nebze bilmeye başlarsınız, keşifler size de açılır> demek olamaz mıydı?...
Üstelik Hakka Erenler tatlı bir hüzün ve gözyaşını kuşanmışlar;şiir,ilahi,kasidelerde kutlu bir anlam yüklemişlerdi gözyaşına.
Gece yarısı okuma sonrası içlenince ilhamlar hissederdi.
Kendinde yaşıyordu tespit ettiği manayı.
Başkaları ne der,diye düşündü.
Ne derlerse desinler,hüküm kalbe göreydi madem,madem ki kalp Nazargâh-ı İlahi idi,böyleydi işte.
Hem herkes kendi yaşıyordu,başkalarının yargısına ne hacet?!..

Sonra...,