[seb-i aruz]

Abdullah babası Büreyde (Radıyallahu Anh)’den şöyle rivayet etti: Resulullah (Sallallahu Aleyhi Ve Sellem) bir adamın şöyle dua ettiğini işitti:
“Allahümme innî es’elüke biennî eşhedü enneke entellahü lâ ilâhe illâ entelehadüssamedüllezi lem yelid velem yûled velem yekün lehû küfüven ehad.”
“Allah’ım! Senden başka hiçbir ilah olmadığına, senin tek Allah olduğuna, doğmayan, doğurulmayan ve hiçbir dengi olamayan, herkesin muhtaç olduğu tek bir Allah olduğuna Şehadet eden bir kimse olmamı Sen’den niyaz ediyorum.”
Bunun üzerine ona şöyle buyurdu:
“Allah’tan öyle en yüce bir isimle (ism-i azamla) dilekte bulundun ki, o isimle kendisinden bir şey istenilince verir. Ve o isimle kendisine dua edilince kabul eder.” (Ebu Davud, Tirmizi, İbn Mace, İbn Hıbban, Hakim)
Muaz bin Cebel (Radıyallahu Anh) der ki: Resulullah (Sallallahu Aleyhi Ve Sellem) bir adamın Allah-u Zülcelal’e: “Ey azamet ve ihsan sahibi!” (Yâ Zel-Celali vel ikram) diye dua ettiğini işitince şöyle buyurdu:
” Duan kabul olundu (Allah’tan) dile.” (Tirmizi)
Ebu Ümame (Radıyallahu Anh)’den rivayetle Resulullah (Sallallahu Aleyhi Ve Sellem) şöyle buyurmuştur:
“Allah’a ‘yâ erhamer-râhimin” (Ey merhametlilerin en merhametlisi) diyen kimseye, vekil tayin ettiği bir melek vardır, Kim bunu üç defa söylerse, bu melek şüphesiz ki ‘merhametlilerin en merhametlisi olan Allah, sana yöneldi’ dile.” der.” (Hakim)
Peygamber Efendimiz (Sallallahu Aleyhi Ve Sellem) günün birinde Ebu Ayyaş’a uğrar, onun namaz kıldığını görür ve şöyle dua ettiğini işitir:
“Allahümme innî eselüke bi-enne leke’l-hamdü lâ ilâhe illâ ente, Ya Mennân! Ya bedia’s-semâvati velardı ya zelcelâli vel ikram.” Bir rivayette,
“Ya hayyu, ya kayyum!” ziyadesi vardır. Efendimiz (Sallallahu Aleyhi Ve Sellem) o zata şöyle buyurur:
“Sen Allah’ın en büyük adını anarak dua ettin. Bu büyük adı anarak Allah’a dua edildiğinde duaları kabul eder, bir şey istendiğinde de (isteneni) verir.” (Ahmed bin Hanbel, İbn Mace, Ebu Davud, Nesai, İbn Hıbban, Hakim)