[Esma_Nur]

Kurban, sadece insanın allah karşısındaki haddini değil, eşya karşısındaki değerini de öğrenmesidir. Kurban, insanoğluna varlık hiyerarşisinin önemini anlatan sembol bir ibadettir.

Kur’ân’da kurban ibadeti, hep hac ibadeti bağlamında dile gelir. Kevser sûresi’nin son âyetinde mücerret olarak gelen emir, “kurban kesme”yi değil, kılınan her tür namazı ve kesilen her tür kurbanı “allah için” yapmayı emreder.

Kabil’in kardeş katili olmasıyla neticelenen süreci başlatan duygusal sapmanın adı ne “kıskançlık” idi, ne de “cimrilik”. O zehirli duygunun adı “dünya sevgisi” idi.

Bir şeyin insana musahhar kılınması, onun üzerine allah’ın “insanî hizmete mahsustur” yazmasıdır.

Samiri’nin altın takılardan imal ettiği buzağı da mısırlıların inek tanrısının bir astıdır. öyle bir aşağılık duygusu ki bu, onun taptığı öküze, hatta ineğe kendisini layık görmeyip, ineğin yavrusuyla (buzağı) yetinmişler.

Tıpkı canlıların ruhu olduğu gibi, salih amellerin de ruhu vardır. Salih amelin ruhu bilinçtir. Kurbanın etleri ve kanları ulaşmadığı hâlde, allah’a kuldan yükselen takva işte o bilincin ta kendisidir.


Mustafa İSLAMOĞLU