[Medineweb]

7.YAYGIN DİN EĞİTİMİNİN PROBLEMLERİ
Yaygın din eğitiminin en önemli problemlerinden biri, planlanan ve düzenlenen faaliyetlerin bilimsel bir temele oturtulmamış olmasıdır. Bu alanda hem anlayış hem de uygulama bazında bir geleneksellik hakimdir. Bu temel problem çerçevesinde Diyanet İşleri Başkanlığının uhdesinde olan Türkiye’deki yaygın din eğitiminin önemli vasıtaları olan vaaz, hutbe, Kur’an Kursları, irşat faaliyetleri, cezaevi vaizliği, dini basılı yayınlar konularında ciddi problemler vardır. Bu problemler, amaçların belirlenmesi ve belirleniş şeklinden, muhteva tesbitine ve eğitim metotlarına kadar uzanmaktadır. Bu çerçevede yaygın din eğitiminin problemleri genel olarak aşağıdaki şekilde sıralanabilir.

-Yaygın din eğitimi faaliyetlerinin bugünün insanın ihtiyacı yönünde belli hedeflere yönelik olarak bütünlük içerisinde bir içerik ile gerçekleştirilmesinde problemler vardır. Diyanet İşleri Başkanlığı’nın yaygın din eğitimi faaliyetleri ile ilgili yapılan çalışmalardaki bilgiler, hatta kendisine hizmet sunulan hedef kitleden gelen serzenişler, yapılanların bir bütünlük içerisinde gerçekleştirilmediğini ortaya koymaktadır. Dini konularda toplumun aydınlatılmasının temini, gerçekleştirilecek faaliyetlerin belirlenen hedeflere yönelik bir bütünlük içerisinde yapılmasını zorunlu kılmaktadır. Ancak, yapılan çalışmalar, genelde birbirinden habersiz ve toplumun din ve ahlakla ilgili problemlerine çözüm-önerileri üretememektedirler.

-Faaliyetlerin veriliş yöntemlerinde problemler vardır. Geleneksel yöntemler ağırlıklı olarak kullanılmaktadır. Genel olarak hutbe, vaaz vb.de ilgili kişi çıkar, ya Arapça’sından okuyup kırık bir tercüme yaparak ya ele aldığı konu ile ilgili hikayeler anlatarak ya da o konuda hazırlanmış bir metni aynen okuyarak din ve ahlakla ilgili konularda hedef kitleyi bilgilendirmeye çalışır. Yaygın din eğitiminde yöntem, diğer bütün eğitim dallarında olduğu kadar önemlidir. Yaygın din eğitiminde yöntem, iletilen muhtevanın anlaşılmasına ve üzerinde düşünülmesine yardımcı olabilecek biçimde seçilmelidir.

-Yaygın din eğitiminin çok geniş ve farklı bir hedef kitlesi olmasına karşın, ne muhtevada ne de veriliş şeklinde bir farklılaşma yeterince bulunmamaktadır. Örneğin, cami cemaatine de, hapishanedeki mahkuma da aynı muhteva ve yöntemle yaklaşılmaktadır.

-Yaygın din eğitiminin en önemli vasıtalarından olan kitle iletişim araçlarının kullanımında önemli problemler vardır. Türkiye’de her alanda olduğu gibi dini alanda da yayınların her geçen gün artan bir tempoyla çoğaldığı görülmektedir. Ancak bu yayınların doğruluk, sıhhat, samimiyet ve verim bakımından hepsinin aynı kategoride olduğunu söylemek mümkün değildir.

-Yaygın din eğitimi hizmetleri için yetişmiş elaman sıkıntısı problemi ciddi boyutlardadır. Çok farklı hedef kitleye göre uzmanlık eğitimi almış
meslek elemanının bulunmaması problemi daha da ciddi hale getirmektedir. Yaygın din eğitimini yürüten elemanların bugün yüksek öğretimden mezun olmaları, din hizmetinin daha verimli ve amacına uygun olarak sunulması açısından tartışılmayacak kadar açıktır.