[ali70]

Her insan ölümü tadıcıdır. O'ndan geldik O'na döneceğiz.
Peki ölüm bir yok oluş mu? Hayır... Sadece boyut değiştirmedir...

1. ÖLÜM: Bu ölümü tattık aslında... Teşbihte hata olmaz derler: Anne karnında yaratılış vardır. Sonra Ruhun üflenmesi(ceninin kalp atışlarının başlaması) vardır. Hayat işte bundan sonra bağışlanmıştır... Yine teşbih yapıyorum: Anne karnı çocuk için cennettir. Yer, içer ama çişini yapmaz... Sonra cennetten kovulur. Yani dünyaya gönderilir... Teşbih... Dünyaya geliş, çocuk için anne karnında ölümdür... Bu dünyada ise doğuştur...

Kalu Belada Allahu Teala sorar: ''Elestü bi Rabbiküm.'' İşte Kalu Bela zamanı bu zamandır... An bu an...
Bu dünyada BELA diyebiliyor musunuz? Ey mutmain olan nefs, Allah için secdeye bu dünyada varabiliyor musun? Allahın varlığını ve birliğini bu dünyada kabul edebiliyor musun?
Hani bir kısım ruhlar secde etmiş, bir kısım ruhlar secde etmemiş ya... Bakın etrafınıza kimleri görebiliyorsunuz.

İşte birinci ölümü tattık...

2. ÖLÜM: Zamanını bilmiyoruz. Azraili her an görebilirsiniz. Onu gördüğünüz an da, ölüm zamanı gelmiştir demektir. Çünkü Azrail sizi öbür dünyaya almadan(bu tarafta ölüm, öbür tarafta doğum) boş gitmez...
İkinci ölümden sonra, insan için çeşitli duraklar vardır. Sonsuzluk yolculuğu artık başlamıştır. Esas vatan burasıdır. Kişi bu dünyada iken gideceği yerin tercihini yapmıştır...

Nasıl ki anne karnına geri dönemiyorsanız, öldükten sonra da bu dünyaya geri dönüş yoktur...