Sus Çal dudaklarına...
kazayla suskunluguma
sen suruyorum...
susuyorum..
dilim lâl oluyor o gün...
sende kanıyorum...
oysa sokaklarda baslayan o kanamalı ask
mekansızlıktan ve zamansızlıktan
hedıye edılmemısmıydı bize
yazık! çok yazık!
sen yaşadıgım kışlardanda haberdar değilsin?
hissetmeliydin halbukı
nefes alıslarımda bıle senı solugudumu
seninle senden habersiz dertleştigimi
tıpkı;
gölgen gibi....
kazara çıktı bu mekansızlık karsıma
şimdi ne okyanusumda inciler kaldı
ne de annemın o çok sevdıgı saçlarımın sarısı....
sen kaldın yanımda
suskunlukta ve haykırıssızlıkta...
zaman seni gösteriyor
ben sende susuyorum...
medinelii