[NUR]

KONUŞMAYA BAŞLAMA (MÜDAHALE) SAFHASI
“Allah, sizi analarınızın karınlarından, (siz) hiçbir şey bilmez bir hâlde iken çıkardı; şükredesiniz diye de size kulaklar, gözler ve kalpler verdi.” (7)
“Doğan her çocuk fıtrat üzeredir, konuşmaya başlayıncaya kadar bu hal üzere devam eder. Bundan sonra ebeveyni onu yahudi ve nasrânî yapar.” (8) hadîsinden anlaşılacağı üzere insanı şekillendirmenin ve terbiye etmenin en ehemmiyetli safhası, konuşma safhasıdır. Bu safhada çocuk artık söyleneni dinliyor, anlıyor ve söylenene mukabele ediyordur. Yani ebeveyne muhataptır.
Bu safhada çocuklarda müthiş bir öğrenme arzusu doğar. Ebeveyni soru yağmuruna tutarlar. İyi-kötü doğru-yanlış demeden her şeyi sorarlar. Çocuklarınızın sorularını en iyi anlayacağı şekilde doğru cevaplamak gerekir. Asla cevapsız bırakmamak lazım!

Geleceği inşa etmede (çocukların terbiyesinde) en iyi yöntemlerden biri de çocuğunu dinleyebilmektir. Çocuğu hakkını vererek dinleme, sessizliği, anlayışı, empatiyi (kendini çocuğun yerine koyarak olaya bakabilme yeteneği) ve yorumsuz dinleyebilmeyi iktiza eder. Çocuğu dinlemek, anlamak onun isteklerini mutlaka yerine getirmek değildir. Dinlemek, o sırada sıkıntısı olduğunu anlatan çocuğu iyice rahatlatarak onu anlayabilmek demektir.

Çocuk konuşurken dinlenildiği zaman ebeveynin şu kazançları ortaya çıkar:

• Konuşma kabiliyeti, kelime hazinesi gelişir, kendini rahatlıkla ifade eder.
• Çocuk derdini saldırganlık, ağlama, huysuzluk yapma davranışıyla göstermek yerine, anlatarak rahatlar.
• Derdini anlatarak anlaşıldığını hisseden çocuk kendini daha huzurlu ve güvenli hissettiği gibi, derdini konuşarak halledebilir.
• Çocukla ebeveyn arasında bir yakınlık doğar, çocuk onlara danışır, aralarında sıkı bir bağ kurulur.
• Kendisiyle ilgilenilen ve söyledikleri dinlenen çocuk da, ebeveynini dinler ve itaat eder.