[nurşen35]

Çanakkale Şavaşı bütün şiddetiyle devam ediyordu. Ramazan bayramına bir gün kalmıştı.Cephe kumandanı Vehip paşa 9'uncu Tümenin genç imamını çağırarak istemiyerekte olsa şunları söyledi. Hafız yarın Ramazan Bayramını idrak edeceğiz inşallah! askerler toplu olarak namaz kılmak istiyorlar. Fakat ne dediysem vazgeçiremedim Böyle birşey çok tehlikeli, düşman bu fırsatı kaçırmayıp toplu bir imha yapacaktır. Münasip bir dille bunu erlere sen anlatıver! İmam efendi Paşa'nın yanından henüz ayrılmıştı ki! karşısına nur yüzlü bir zat çıktı ve; 'Evladım sakın ola askerlere birşey söyleme! Gün ola hayır ola; Allahü Teala, nasıl dilerse öyle olur. Ertesi sabah , herkesi hayrette bırakan ilahi bir tecelli yaşandı. Gökten hevenk hevenk bulutlar indi ve gönlü Mevla'ya kulluk aşkıyla dolup taşan mü'min askerlerin üzerini kapladı. Onları dürbünle gözetliyen düşman kuvvetleri , artık bembeyaz bulutlardan başka birşey göremez oldular. O sabah manevi heyecan içinde kılınan bayram namazında alınan gür tekbirler, dalga dalga etrafa yayılıyor, semaya yükseliyordu. Nur yüzlü ihtiyar zat, Fetih suresinden bir kısım ayeti kerime tilavet ederken, askerlerin gönlünden taşan kelime_i tevhid sesleri ,iman sayhası halinde düşman safhalarında duyulmaktaydı. İşte tam bu esnada İngiliz kuvvetleri arasında büyük bir kargaşa başgösterdi. Muhtelif İngiliz memleketlerinden kandırılarak toplanıp getirilmiş bulunan bir kısım Müslüman gençler, yine kendileri gibi Müslüman bir milletle savaştıklarını işittikleri tekbir, tehlil ve tehvid seslerinden anlamışlar ve bunun üzerine isyan etmişlerdi. Ne yapacağını şaşıran İngilizler, onların bir kısmını kurşuna dizerek şehit etmişler, diğerlerini de alelacele cephe gerisine çekmek zorunda kalmışlardı. Güneş balçıkla sıvanmıyordu. Ne yaparlarsa yapsınlar Çanakkale'yi geçemeyeceklerdi vegeçemediler de!...