[EyMeN&TaLhA]

bazen de biz anneler bazı davranışlarına tahammül edemeyip müdahil oluyoruz.onu alma,yerine koy,koltuktan in gibi sözlerimiz çocuğu bunaltıyor.

yaptığı olumlu davranışları taktir etmeliyiz sürekli..

ama ben ceza ödül sistemine karşıyım.susarsan çizgi film açarım,ağlamazsan çikolata veririm.bu koşullu sözler çocukları koşullu davranmaya sürüklüyor. sonra çocuk diyor ki o arabayı bana al susayım.bence ödül de cezada verilmemeli.ödül küçücük bi şeker dahi olsa o davranış şekli olması gereken bi davranış şekli değil bence.

ilerde çıkarlarıyla hareket etmeye başlayan bi birey olduğunda ''aaa bu çocuk neden böyle oldu ki'' dememeliyiz bu durumda...

çocuğu geçmişte annelerimizin büyüttüğü gibi büyütmek en doğal olanı.çocuğu her zaman dinle,sohbet et der büyüklerimiz.hatta bediüzzaman bu konuda çok güzel bi tespitte bulunmuş.''bir çocukla konuşup söz anlatmak,bir filozofla konuşmaktan aşağı değildir''.

ben küçük oğlum 2 yaşında olmasına rağmen büyük bi çocuk gibi sohbet ediyorum çok hoşuna gidiyor.

çocuklarla konuşmak gerekiyor...

hırçın davrandığı zaman o davranışını unutturucak diğer bi yöntem de ''gel sana masal anlatayım,bakalım beğenicekmisin''deyip masallar anlat.masalı sevdiği bi hayvan üzerinden kurgulayabilirsin.önemli olan o hareketini unutturmak.

hırçınlaştığı, bağırdığı,ağladığı yerden farklı bi odaya geçin.

''gel seninle mutfağa gidelim bakalım buzdolabında ne var?''gibi..

böyle işte ben bu yöntemleri kullanmıştım işe yaramıştı..

umarım sende de işe yarar gülll..Rabb im yar ve yardımcın olsun.zor bi dönem ama geçiyor merak etme=))