Sevgilinin Sevgilisi: Hz. Hadice-i Kübra(r.a)
Sevginin anlamını en güzel ifade eden, “hanımefendi” kelimesinin en çok yakıştığı gerçek bir sevgi öğretmenini tanıyacağız şimdi.
Hüveylid kızı Hatice değil anlatacağım. O kadar basit ve sıradan değil anlatacağım insan. Hepimizin kitaplardan öğrendiği Hatice de değil. Ruhsuz ve duygusuz ders kitapları arasına onu sıkıştırmak ve beynimizde öylece şekillendirerek yıllarca tanıdığımızı sandığımız bu sevgi öğreticisini, bugün duygu ve sevgi boyutuyla tanıyacağız.
Saygın Bir Karakter:
Hanifti Hatice, hiç puta tapmadı.
Cömertti Hatice, çünkü kendi ayakları üzerinde durabilen nadir kadınlardandı.
Kadının ikinci sınıf sayıldığı, sözüne fazla da itibar edilmeyen bir toplumda, kendine saygı duyuracak ve sözünü dinletecek kadar da kişilik ve vakar sahibiydi.
Hatice; bize bir müminin nasıl olması gerektiğini daha Müslüman olmadan önceki dönemlerinde anlatıyordu ve biz görüyorduk ki böylesi şekillenen her kişilik, bir gün
tarafından seçilir ve İslam ile şereflenir.
İslam bize müdanasız olmayı öğretir; birilerine yaslanmamayı, kendine yeter olmayı, şahsiyet sahibi olmayı, paylaşmayı bilmeyi, entelektüel olmayı ve yaşamın sunduğu acı tatlı her olaydan dersler çıkararak olgunlaşmayı… İşte Hz. Hatice bu karakterde bir hanımdı.
Sevgiliye Hazırlanan Rafine Bir Eş:
O Resul’den çok önce gelmişti dünyaya, bunun sebebini yalnızca
bilir.
Naçizane fikrimiz,
’ın Hatice annemizi dünyaya Resul’den önce göndererek onu rafine etmesi, olgunlaştırması ve Resul’e layık bir hale getirmesi için olabilir.
Zira, bu mükemmel hanımefendi eşini temsil etmeli, yeni dini en güzel şekilde algılayıp onu tebliğ etmeli ve eşinin küfür karşısında içinde kabaran tüm sıkıntıyı, zehir emen bir vakum gibi çekerek O’nu rahatlatan bir insan haline gelebilmeliydi. Bunun için de, hayatı daha önce tanıması gerekiyordu