Bu yazılanlar benim de malesef yaşadığım zorluklar..
hem de kızım 2.5 yaşında ve bu durum 2 yaşımızdan beri var :(
Evde iken onunla anlaşmak benim için zor olmuyor hele de ikimiz yalnızken gerçekten sıkıntı olsa bile çözülüyor
aynen arkdaşlarımın da yazdığı gibi ağlarken onunla konuşmayacağımı söylüyorum sonra susup geldiğinde de ona asla soğuk davranmıyorum oyunlarla fln unutuyor
gün içerisinde anneyi özlediğini biliyorum canı sıkıldığında ona kocaman sarılıyorum bu gerçekten çok iyi geliyor
Ama gelgelelim babamız gelince biraz daha şımardığımızdan işler bukadar kolay olmuyor
Hele de benim ençok sıkıntı yaşadığım dışarıda oluyor
Alışverişte (bu bikaç kez oldu) istediği alınmaz ise tamamen kendini söylenenlere kapatıp çığlık çığlığa ağlıyor bikaç defa kucağımızda artık zorla çıkardık :(( hatıladıkca üzülüyorum
düşünsenize çevrenizdeki insanlar sanki çocuğu kaçırıyormuşsunuz gibi garip bakıyor
Ama son zamanlarda da eve gelip sakinleştiğinde benim onunla konuşmalarım işe yarıyo sanırım yada kızım büyüyor...