İnsanın bende çağrıştırdığı ilk kelimedir eksiklik...
İnsan eksiktir, zayıftır ve muhtaçtır.
Bu insan için, insanlık için bir olumsuzluk değil, gerçekliktir ve gerekliliktir.
İnsan cahildir, unutkandır, nankördür, acelecidir...
İnsan hemen olanı gelecekte olana tercih eder...
İnsan darda kalınca dindarlaşır, rahata erince dünyevileşir...
İnsan malı ve nesli ile övünür...
İnsanın adalete de zulme de kabiliyeti vardır, iyiyi de kötüye de açıktır.
İnsan akıl sahibidir, içinde bir ruh taşır...
İnsan herşeyin önüne serilmesini ister...
İnsan cimridir. İnsan hırslıdır...
Ve insan iyiliğe açıktır...
Bir damla sudan, balçıktan, kuru çamurdan yaratıldığı halde kibirlidir, gururludur...
İnsan bazen anlamaktan bazen da anlaşılmaktan korkar.
İnsan gizemi sever...
Azimlidir insan...
Umuda olduğu gibi umutsuzluğu da hızlı kapılır.
İnsan genellikle yanlış dostlar edinir ve tekrar tekrar yarı yolda kalır.
Ve insanı ALLAH yarattı...
En güzel surette yaratıldı insan...
Bir ayette "İnsan iyilik istemekten usanmaz" deniliyor.
Buna rağmen kolayca aldanır insan.
Bilmekle inanmak, bilmekle yaşamak farlı şeylerdir.
Biliriz ama her zaman idealimizdekini yaşayamayız, buna irademiz yetmez, ruhumuz zayıf düşer, fikrimiz bulanır, yolumuz kararır...
Gerçeği bilsek de aldanıyoruz, gerçekten haberimiz olmasa da aldanıyoruz.
Bildiğin gerçeğin hakkını verememek de aldanmaktır insan için.
Çünkü insan için dikey yolculuk hiç bitmez..
İnsan yol yorgundur.
Ve insan vicdanlıdır...
Tövbekardır, hatadan, günahtan dönmek de ister.
İnsandan peygamber de çıkar firavun da...
Ve insan ALLAH'ın halifesidir.
Biliyoruz ki "sorumluluğu" insan yüklendi.
"ALLAH insana şahdamarından daha yakın" diyor Kuran ve insanı anlatmaya devam ediyor;
"İnsana bilmediklerini ALLAH öğretti ancak insan azar." Ardından insanın başına gelebilecek büyük bir felaketi haber veriyor;
"İnsan ALLAH'a karşı düşman oluveriyor."
İnsan üzerine Kuran bilgisiyle düşünmek..
Ne kadar da zormuş insan olmak...