Kapımın önünde üç tane yavru kedi var.Anne kedi neden bilmiyorum (belki yavrlardan birini diğer kedilere kaptırmış olabilir) bu üç yavruyu korkutarak büyüttü.hatta başka büyük kedilerden biri yaklaştığında yavru kediler kaçmazsa onlara bir tane çakıyor
Anne bunları bıraktı artık. Korkuyla büyüyen bu kediler yemek için miyavlamak yerine tıslıyorlar.
Bu üç korkuyla büyütülmüş kediden bir tanesi hiç korkusunu yenemedi.yaprak düşse kaçıyor.korkusundan dolayı önüne atılan yemeği bile yiyemiyor,hep aç ve diğerlerinden zayıf.Bir tanesi ise çok atılgan ,korkusuz.ne zaman kaçacağını ,ne zaman menfaati olacağını ,ne zaman karnı doyacağını biliyor.
Hayata atılacak olan oğullarımı kapıya çağırdım.kedilerin durumunu iyi bilen onlara şöyle dedim.
''Ticaret hayatı da böyle .Ya başaramazsam ,iflas edersem korkusu ,başarısızlığın birinci adımı oluyor. Başarmak için risk almak zorundayız.''