Kendi kendine yalan söyleyip yalanını ciddiye alan insan sonunda ne kendisinde, ne de çevresinde gerçeği seçemez olur.Böylece hem kendisine hemde başkalarına saygısızlık eder.
Saygının olmadığı yerde sevgi de kaybolmaya başlar. Bunun boşluğunu doldurmak, gönül eğlendirmek için kendini çeşitli tutkulara, kaba zevklere bırakır.
Ahlaksızlığını hayvanlığa vardırır; Bütün bunlar durup dinlenmeden kendisine ve çevresine yalan söylemesinden doğmaktadır.
Fyodor Mihayloviç Dostoyevski
Karamazov Kardeşler