{لا يُؤْمِنُ أَحَدُكُمْ حَتَّى يُحِبَّ لأَخِيهِ مَا يُحِبُّ لِنَفْسِهِ}
[Sizden biriniz kendisi için istediğini Müslüman kardeşi için de istemedikçe (kâmil manada) iman etmiş olamaz.]
[Buhârî, İmân 7; Müslim, İmân 71, 72; Tirmizî, Kıyâme 59; Nesâî, İmân, 19, 33.]
işin sırrı bu müslüman kardeşlerimizi de duamıza ortak etmek...
Başka hiçbir kıstas aklımıza gelmese de sadece Hz. Peygamber’in bu sözünü hatırlasak, kendimize yönelik kabul etmediğimiz hiçbir eylemi başkasına yönelik yapmayız, yapamayız.
Böylece hiç kimseye haksızlık ve zulüm yapmamış oluruz.
Dolayısıyla bu sözü hiç kimsenin unutmaması ve başkalarına yönelik her eylemin kıstası/ölçüsü olması gerekir.
rabbim kabul olunan dualar için el açmayı nasip etsin
hakkımızda hayırlı olmayanı, gönlümüze düşürmesin inşallah