AYNALAR
Allahım,
Seni tanıdıktan sonra,
Bendeki benliğin,
Aslında sensizlik olduğunu anladım...
Hani denize ilk girdiğinde ürperirsin ya...
Sonra yavaş yavaş alışırsın ya suya ...
İşte öyle alıştım yokluğuma...
Senden başka mevcut mu var sanki...
Allahım...
En iyi arkadaşım aynalar mı benim bu dünyada...
Çünkü ben ağlarken,
Onların güldüğünü hiç görmedim...
Hayır, Hayır. Aynalara bakıyorum da...
Aslında ben bu değilim..
Korkmuyorum aynalardan artık...
Korkmuyorum, korkulması kaçınılmaz olanın gayrısından...
Gidiyorum uzun göç yollarında...
Çıkınımda bir tutam zehirli nefs...
Saçlarımda bir avuç çamur...
Kirpiklerimde göl suları...
Arkamdan bağırmalara aldırmıyorum...
Beni izleyen gözleri,
Kömür ateşlerinde yaktım...
Kurtuldum herkesten...
Gidiyorum dünyanızdan dünyama doğru...
Beni arayan beni bulamayacak diye bir korkum yok...
Yerime başkasını bıraktım...
Benden daha fazla sevilmeye layık olanı...
Elveda...
Ali Parlak
[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]