Alıntı:
Allahın kulu_ Üyemizden Alıntı
 Bu dogrumu  |
İnanması zor görünüyor değil mi?
Ama Rabbim isterse herşey olur. İnsanoğlunun mantığı belirli bir sınırda. Bu örneği inançsız bir kişiye asla inandıramazsın. Ama inanan kişi delilsiz tevekkül eder. İnananla inanmayanın arasındaki en büyük farkda budur.
Allahın kulu Nevfel b. Abdullah savaşta şehit düşer. Medine'ye dönen Hz. Peygamberimiz ve sahabiler hayatta kalanların mutluluğu, şehit düşenlerinde hüznü içindedir. Nevfel b. Abdullah'ın aileside savaştan dönenleri karşılamaya gelmiştir. Annesi, hanımı ve çocukları, onun şehit düştüğünden haberleri yoktur. Hz. Peygamberimizi görünce önüne çıkıp Nevfel b. Abdullah'ı sormuşlar, fakat Peygamber Efendimiz (sav) o kadar üzgündür ki, ailesine nasıl cevap versin, şehit düştüğünü söyleyememiş ve arkasından geleni göstererek ona sorun demiştir.
Arkasından gelen Hz. Ömer'de şehit düştüğünü haber vermeyince arkasındaki kişiyi göstererek ona sorun. Bu arada ailesi merak ve sevinçle Nevfel b. Abdullah'ı hemen karşılarına çıkacakmış gibi beklemeye ve sırasıyla sahabilere sormaya devam etmişler. Hz. Osman 'da cevap veremeyip, arkasındaki Hz. Ebubekir'i işaret ederek ona sorun demiştir. Nevfel b. Abdullah'ın ailesi sabırsızlanarak Hz. Ebubekir'in karşısına çıkmışlar ve aynı soruyu ona da sormuşlardır.
Hz. Ebubekir durmuş ve düşünmüş. İçinden '' Ya RAbbi Peygamber Efendimiz bu aileye şehitlerinin olduğunu söyleyememiş de ben mi ! bu evlatlarını ve eşini merakla bekleyen hanımlara acı haberi ben nasıl verebilirim ki'' diye düşünürken Ah Nevfel b. Abdullah Ah diye öyle içini çekmiş ki, arkasından beyaz ata binmiş Nevfel b. Abdullah aceleyle gelerek buyur ya Ebubekir (ra) demiş.
Bu olayın hemen akabinde Cebrail aleyhisselam Peygamber Efendimize gelerek şöyle buyurmuştur. '' Allah'ü Teala en sevdiği kulunu asla üzer mi? Hz. Ebubekir bir kez daha Ah deseydi bütün şehitleri diriltecekti'' demiştir.
Daha sonra Nevfel b. Abdullah Yemame savaşında tekrar şehit düşmüştür.