[Ali Parlak]

İNANCIN GÖNÜLLERE YERLEŞMESİ
Her müslümanım diyen bilir ki, Cenab-ı Hak birdir, ortağı ve benzeri yoktur. Eşsizdir. Mekandan münezzehtir. Yarattıklarından hiç birine benzemez. Aynı zamanda da her mekanda hazır ve nazırdır. Ve her mümin bu bildiğinin şahididir. Ama bu iman ve şehadet, bazı kalplere pek nakşetmez. Sadece dildedir. Söyler ve düşünmez. Sadece sorarsan hatırlar ve ayrıntıya girmez. Şu ayeti kerime belki de buna işaret etmektedir:

Bedeviler: 'İnandık' dediler, de ki: 'İnanmadınız ama İslam olduk deyin; inanç henüz gönüllerinize yerleşmedi; eğer Allah'a ve Peygamberine itaat ederseniz, işlediklerinizden bir şey eksilmez; doğrusu Allah, bağışlar, merhamet eder.' (Hucurat Suresi 14)

Peki inancın gönüllere yer etmesi için ne yapmak gerekir. İşte bunun için aşk lazımdır. bizim hedefimiz de işte o aşka adım adım gitmektir.

Biz sadece İslam olmak istemiyoruz. Aynı zamanda inancımızı gönüllerimize yerleştirmek (Hucurat 14) ve oraya nakşetmek kazımak istiyoruz.

Hz. Ali efendimiz buyurmuşlar ki:
''Gayb perdesi açılsa, mevcut imanımda en ufak bir artış olmaz.''

Bu sözü söyleyebilmenin ilk şartı aşktır işte.
Aşık olan kişiye eğer gayb perdeleri açılsa, emin olun imanında en ufak bir artış olmaz. Çünkü o kadar kesin bir şekilde iman etmiş, inancını gönlüne yerleştirmiştir(Hucurat 14), nakşetmiştir.

Hani anlatırlar:
Adamın birisi gelmiş bir aşığa ve demiş ki:
-Ben Allah'ın varlığını 99 değişik yoldan ispatlarım.
Aşık gülmüş:
- Bana ne ya, demiş. Benim ispata ihtiyacım yok ki. Ben zaten inanıyorum.

İşte böyle aşıklardan yapsın bizi de Mevlam.

Çünkü bu aşıkların imanı ruhuna hakim olmuştur. Ruhunu kuşatmıştır. Beden sadece Ruhun mabedi olmuştur. Bedenden geçmişlerdir. Her an ilahi mürakabe içindedirler. Bütün rabıtaları Allah'adır.

Yani tüm fiillerini Allah ile yaparlar. Böylece yüce Mevla da o kişinin, ''tutan eli, gören gözü, yürüyen ayağı ... olur.''

İşte bu marifettir. Marifet için de ilk basamak tarikattır. Ama bazılarının yaptığı gibi tarikata girmekle şeriat terk edilmez. Mevlana gibi, bir ayak şeriatte sabit duracak, diğer ayakla tüm alemleri dönüp duracaksın.

Marifette ise bir son yoktur. İnsan Allah'a marifet kazandıkça huzurla dolar. Namazlarına huşu girer.

Öyle bir hale gelir ki, Hz. Ali'nin dediği gibi:
''Görmediğim Allah'a secde etmem'' der.

İşte ondan sonra kul anlar ki akıbeti gerçekten son nefestedir. Devamlı olarak, yaşadığı müddetçe akıbetinden endişe edip durur.

Hz. Ömer efendimiz, cennetle müjdelendiği halde devamlı akıbetinden endişe etmiş, münafık olma korkusuyla ömrünü geçirmiştir.

Peygamber efendimiz de:
''Eğer benim bildiğimi bilseydiniz, az güler çok ağlardınız'' diye buyurmuştur.

Çünkü Allah'ın iradesine mani olacak bir başka irade daha yoktur. İşte marifet sahibi buna yakinen inanmıştır.
Allah'ın büyüklüğü karşısında kendi hiçliğinin farkına varmıştır. Her zerrede Allah'ın tecellisini ''Oku'' (Alak Suresi)'maya başlamıştır. Bir kapı gıcırtısı bile Allah'ı hatırlatır. çünkü gönlünde Allah'tan başkası yoktur.

Bunun içinde insana lazım olan şey... AŞK'tır...

Zaten Aşkı bulan neyi kaybetmiştir ki,
Aşkı kaybeden de neyi bulmuştur ki...

Aşkı bulan insanın önüne cenneti serseniz de dönüp bakmaz ve onun nazar ufkuna girmez. Peygamber efendimiz miraca çıktığında, tüm alemler ayağının altına serilmiştir.
Cennet, cehennem, arş, kürsü, felekler... Hiç birine dönüp bakmamıştır. Ve hiç bir şey onun nazar ufkuna girmemiştir.

Zaten Allah ile olan birisi başka yöne bakabilir mi?

Rabbimiz buyuruyor:
"Kulum bana bir karış yaklaşırsa ben ona bir zira yaklaşırım, o bana bir zira' yaklaşırsa ben ona bir kulaç yaklaşırım. O bana yürüyerek gelirse ben ona koşarak giderim." (Buhari)

Bakın attık adımımızı...

Şahit ol ya Rab...

Aşk yolunda Aşk ile buyrun sefere...












Ali PARLAK
[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]