 Cvp: Komşu Komşunun Gönlüne Muhtaç
“İyi komşu aileden”
Daha kısa bir zaman önce bu ülkede, komşuyu aileden bilen bir anlayış vardı. Rahmetli Alasonyalı Hacı Cemal Hoca’nın deyimiyle, “İyi komşu aileden, kötü komşu gailedendi.”
“Komşu komşunun külüne muhtaç” derdi atalarımız. Birbirinin hem külüne, hem de her zaman gönlüne muhtaçtı aileler. İyi günde, kötü günde birbirlerinin yanında ve yakınında olurlar, uzak bir yerlere gidecekleri vakit anahtarı komşuya bırakırlardı. Komşu hem evin çiçekleriyle birlikte, müthiş bir insani güzelliği de sulayıp soldurmamış olurdu.
O insani güzellik, güven duygusuydu. Birbirinden emin olmaktı. Çünkü onlar “emin” olan Muhammed’in (s.a.v.) ümmetiydi.
Ve komşusundan emin olmak, Güzeller Güzeli’nin sünnetiydi… Buyurmuştu ki: “Komşusu açken, tok sabahlayan bizden değildir.”
“Kim Allah’a ve ahiret gününe iman ederse, komşusuna iyilik etsin.”
Bir komşu, komşusunun şerrinden, kötülüğünden ve herhangi bir şekilde vereceği zarardan emin değilse, orada Müslümanlık’tan söz edilebilir mi? |