[hakaşığı]

İlkokuldan Beri Bize Yanlış Öğrettikleri 5 Bilimsel Gerçek
1)Öğretmenlerimiz görmek, duymak, tatmak, koklamak, hissetmek diye öğretti, yazılılarda sözlülerde cevapları böyle istedi…

Peki duyuların hası olan hareket kabiliyetimizi ölçme, hareketi hissetme ve denge hadisesi? Kulak içi sıvılarının ivme ölçer gibi çalışarak dengemizi bulmamızı sağlamasını kim neden boşluyor! Toplumun denge ayarlarıyla oynamayın! Vestibüler sistemimize gereken değeri ve önemi verelim.
2)Fizik bölümlerini göreve davet ediyoruz “adeta ters mıknatıslanma yapan” şeyler nedir

Şimdi örtmen sorsa çivi mi mıknatısla tepkimeye girer domates mi dese ne cevap vereceğiz? Bize sadece demir, çelik gibi ferromanyetik maddeler öğretilmiş gerisi niçun atlanmış?

Millet çeri domatesle uzay deneyi yapıyor. Domatesin içindeki suyun içindeki maddelerle diamanyetik hadiselere akıyor ve hareket elde ediyor…

Biz neden sadece “domatesin çekirdeği sap sarı” diye türkü çığırıyoruz? Futbolcuların sürekli girip çıktığı MR denen teknolojinin olayı işte budur çocuklar diyerek anlatsak, ya da Lost dizisindeki Faraday karakterinin esas olayı bu desek ya.

Batıda da durum aynı; ama onlar en azından mevzuyu sıkı lise eğitimiyle kapatıyorlar.
3)Ressamları, optikçileri, boya ustalarını komple göreve davet ediyoruz “ana renkler hangileri”
Diğer renklerin karışımıyla elde edilemeyen renkler ana renklerdi değil mi? Ayrıca diğer tüm ara renkler bu ana renklerin karışımıyla elde edilebiliyordu… E ama kırmızı ve mavi bu iki koşulda da patates oluyor. Kırmızı dediğini sarı ve mor (eflatunun tonu) karıştırarak elde edebiliyorsun. Morun bir türü ve camgöbeği karışımıyla ise mavi elde edilebiliyor.

Bununla birlikte işe kırmızı, mavi ve sarıyla başladığımızda bir sürü tona ulaşamıyoruz. Renk teorisyenleri tarafından 19. yüzyılın sonunda bu konu çoktan açıklığa kavuşturulsa da bir şekilde okul müfredatlarına girmemiş. Renkli printerlar da en çok bulunan kartuşlar da bu yüzden an, magenta ve yellow olan süper renklerdir (camgöbeği, mor, sarı.)
4)Vedat Milör’ü ve kulak – burun Dilimizin tat alma bölümlerinin birbirinden ayrı takıldıklarını ve bu bölümleri ayrı ayrı ezberlediğimiz zamanları hatırlıyor musunuz? Hepsi kolpaynış. Dilin arkası acımsı tatları, arka orta kenarları ekşiyi, orta ön kenarları tuzluyu ve ucu tatlıyı algılıyordu hani? Unutunuz bunları.

Bu dil haritası ilk defa anlı şanlı Harvard Üniversitesi’nden Edwin Boring adlı soyadıyla müstesna sıkıcı abinin, Almanya’da 1901 yılında yapılmış bir çalışmayı yanlış yorumlamasıyla ortaya atılmış.

Edwin Boring’in hatasına rağmen de ortaya atıldığı günden bu yana okul kitaplarında yerini almış ve çıkmamış. 1974 yılında dil haritası tamamen hatalı kabul edilse de üzerinden geçen 40 yıla rağmen bugün hâlâ kimi bioloji kitaplarında ve testlerde kendine yer bulabiliyor. Bilim dedik, batıdan gelir dedik, mösyölerin yaptığına bak. Monşers noolcak!– boğazcıları göreve davet ediyoruz “tat almanın gerçeklerini açıklayın”