[zülcenaheyn2]

Bazen nefsin hoşuna giden tarikata girmek iyi olmayabilir. Tabii kişi tasavvuf yoluna girerken mürşide olan muhabbetini baz alır, yoksa tarikatın yöntemi çok mühim değildir. Muhabbet yoksa usulün ne önemi var? Tesir eder mi?

İçine kapanık birisi, bana Nakşilik uygun diyerek Nakşi olursa daha da içine kapanık olacaktır tarikatın meşrebi gereği ama bu kişiye gerekli olan dışa açılmaktır.

Bir de şu noktanın da altını çizmek gerekir ki, bunu bir yazınızda siz de paylaşmışsınız, Nakşi usulünde gevşeklik gösteren (ki bu normaldir çünkü aşırı muhabbet, aşk doğmadan zaman zaman gevşeklikler olabilir) sert düşüş yaşar ve telafisi zor olabilir. Tasavvuf yolunda sert düşüş nefse sert dönüştür. Halveti usulünde ise Nakşi usul gibi sert düşüş olmaz.

Halveti yolunda olgunlaşma, olgunlaşmanın doğasına göre olur. Yavaş yavaş pişilir. Nakşi usulde ise kişi ham iken birden ileriki mertebelerin hallerini yaşamaya başlar. Nefsini bilmeden, olgunlaşmadan ileri hallerin yaşanması risklidir.

Mühim olan dengedir. İnsan denge üzerinde insandır. Zahir Batın, Maddi Manevi denge gerekli. İki kanatta denge gerekli. Zülcenaheyn olmak lazım.

İstidadı olan bir Müslüman, şifa arayan psikolojisi bozuk biri, içindeki boşluğu doldurmak isteyen, arayış içinde olan, aradığını filozoflukta, alimlikte, vs. de bulamayan ama hala aramaya devam eden kişi ve aradığını ister felsefi, ister tasavvufi olsun kitaplarda da bulamayanlar, okumakla kendini değiştiremeyen, kendine şifa bulamayan, okuduğu halleri yaşayamayan İslam Tasavvufu yolunda taklit değil tahkik ile mutmain olacaklardır.