[Allahın kulu_]

Efendim,

Seni bulmak için çöllere dökülemedim. Kum fırtınaları ile savrulamadım. Kalbim ürkek, içim seraplara takılmış, titrek adımlarla yol alamadım. Selmani Farisi gibi her adımda sana ulaşmanın sevinciyle sarsılamadım.

Çöllerdeyim Efendim.

Yürek çöllerinde. Benliğim ahir zaman fırtınaları ile savrulmuş. Madde ruhumuzda taş duvarlar örmüş, kalp kapıları şeytani soluklarla maneviyata mıhlanmış, Sana gelmeye ayaklar ihtiyarını kaybetmiş. Yine de firarim Efendim.

Huzurundayım.

Bakışlarım bakışlarını arıyor. Titrek ellerim sana tutunamamanın ıstırabını yaşıyor. Etrafında saadet asrının saadetli hanımları.

Tüm zerreleri kulak olmuş. Sükûnet yürek atışlarını aşikâr etmiş. Mübarek ağzınızdan dökülen her kelamı ruhları içiyor, davranışları hemen o kelamın rengine dönüyor.

Anlatıyorsun, tek tek. Kadınların süslenmesini uygun görüyorsun ama eşlerinden başkasına göstermemek kaydını koyuyorsun.

Sanki anlatırken Aişe’nin, Zeynep’in, Ümmü Seleme’nin gözlerinin içine bakıyorsun. Sanki onlara ya dünya süsü ya ahret süsü diyorsun.

"Eğer sizler cennet takılarını ve cennetin ipeğini seviyorsanız bunları dünyada takınıp giymeyin!"

Ümmü Seleme validemiz bu konuda o derece hassas ki evin için de bile başı örtülü durmayı yeğliyor.

Şu mübarek kelamın yüreğime ebedi bir karanlık gibi iniyor. Ruhum titriyor.

“Kendi kocasından başkası için süslenip dışarı çıkanlar kıyamet gününde karanlık içinde nursuz olacaktır.”

Efendim, süslenme konusunda biz kadınlardaki bu kırılma noktası nedir? Ebedi karanlık, ebedi çirkinlik demek. Bir kadın ruhunun kabullenemeyeceği ceza.

Nefislerimiz zahiri süslerin peşinde ebedi süsleri, ebedi güzellikleri unutuyor.

Efendim!

Tüm dünyeviliklerden firariyim.

Dünya süslerinden firar etmemiz için bizlere yardım et.
Nuriye Çeleğen