 RE: HAYALİMİZİN YOLCULUĞU
ŞEB-İ ARUS
8.2.2000/
Özümüzde bir hasrettir ki, bitmemecesine.
Hep o mazideki meşkin, gül sabahlarını...
Hatırlarım düşlerimde.
Atamız Âdem’in tezkiyesini bilmeseydim;
Bilirmiydim? Gurbetin hasret evi olduğunu.
Ve sabırla damıtılan istikbalin hedefinde,
Tebessümün bir selam ile alındığını.
Ve çağrılışı, adam gibi, haza mümin olarak
Gönül ferahının sükûnetini,
En soluklu nefesle çekerken, enfüs âlemine,
Umudun hasreti biterken dünya akşamlarında,
Şeb-i arus’un vuslatı, güveyilik kimliğinde,
Mehirlerini saçarken gözyaşlarına.
Sevincin muştusunda bir kelebek,
Uçarken maveralara, hür ve azade,
O zaman dostlar! O zaman.
Selam ile gel” denen mesajın şifresinde...
Doksan dokuzu hisseder tüm gönüller.
Bir varışın yok oluşunda özgürlük için,
O zaman dostlar! O zaman...
Varidatı sır yani
|