[Erkam Taylan]

Bir Aşk Hikayesi Son Buldu,Yakupta..


Hüzünle vuslat arasında bir bakıştı baba yüreği yakupta,
Güneşin Buğranlar arasında Ayın gölgesi altında kalan bir yusuftu kuyu ışığında
Kurak toprakların aşkına susuz bir kuyuda kaybetdik coçokluğumuzu
Kardeşlerin Düşman kesilmesinde yitirdik sevgimizi,
Su kuyusu bir nur bulmuştu ve dibini görebiliyor ,Yanlızlığına bir dost ,hasretini gidecek bir yar buluyordu,
Hüzün peygamberi mahsun girdaplar içinde yusuf yusufum diyemiyordu aşkısına
ve bizler kardeşliğimizi kaybetdik kuyuya atılınca ,
ve bir peygamber evladını kaybediyordu kuyuda,

Çöl en kızgın anında yakarken etrafındakilerini,ve coçuga kıyanları , Kuyu esenlik içinde yusufa bir gölge oluyordu,,


Seneler Acı gözyaşları ile dökülürken Yakupta,Bünyamin sevgi olmaya çalışıyordu hüzün babası yakuba ,

ve bizler yezidi ellerle atıldık kuyulara ve o kuyularda aradık coçukluğumuzu.



Garip ve mahsunluğu tatmıştık dibsiz gibi görülen kuyularda,Onlarca kardeşin içinde kardeş bulamamayı ilk tatdığımızda o kadar derin yaralar bırakmıştı ki içimizde,yıllar süre gelen bir vuslat özlemi olmuştu...

Özlemlerimiz yusufi özlem, sabrımız Yakubu sabır olmuştu.ilk kuyuya atılan insanlığının kıskançlığı olmuştu,

Yusuf sevdanın kurbanıydı,Habil!gibi sevdayı kıskananların kurbanı olmuştu...

Sevdası büyütüyordu onu ,kendi diliyle Beni büyütün ,beni yediren,beni içiren Rabbimdir diyordu,kuyular pınarlar oluyordu kücük bedene...Belkide ileri zından hayatı icin bir tecrübe...