[TufeyL]

«Leylâ ile Mecnun'un Aşk hikâyesini herkes duymuştur» Mecnuna adın nedir diye sorarlar. «Leylâ» diye cevap verir. Bir gün yine Mecnuna "Leylâ ölmedi mi" derler. «Hayır, Leylâ kalbimde yaşıyor ölmedi, Leylâ benim» diye karşılık verir.

Yine bir gün Mecnun, Leylâ'nin evi önüne gider ve gözlerini gökyüzüne diker. Ona «ey Mecnun, gök yüzüne değil, Leylâ'nin odasının duvarina bak, belki onu görürsün» derler. O böyle diyenlere «gölgesi Leylâ'nin evine düşen yıldız bana yeter» diye cevap verir.

Anlatıldığına göre Hallac-ı Mansur'u (rahimehullahu) seksen gün hepsetmişler. İmam-ı Şibli (rahimehullahu) bir gün ziyaretine gitmiş ve «ey Mensur. Muhabbet nedir» diye sormuş. Mansur «bu soruyu bana bugün degil, yarın sor» demiş. Ertesi gün olunca Mansur'u zindandan cikarırlar, ve üzerinde boynunu vurmak üzere yere yaygiı yayarlar, bu sırada İmam-ı Şibli çıka gelerek karşısında dikilir. Bu anda Mensur ona seslenir, «ey Şibli! Sevginin başı yangın, sonu ise ölümdür.

Hallac-ı Mansur'un nazarında Allah (C.C)'dan baska her şeyin batıl olduğuna kesin kanaat gelince ve yalnız Allah (C.C)'in hak olduğunu bilince, hak isminin onun kendi adı olduğunu unutmuş ve sen kimsin sorusuna muhatap olunca «ben hakkım» diye cevap vermiştir.