[nurşen35]

Sen ümidini kaybetme ümidini... İşte bütün mesele burada, ümidini kaybetmemekte...
Evet, bozulan o insanın kendisidir. Çünkü kıyamete kadar bozulmayıp da hakkı yaşayanlar mutlaka bulunacaktır.
Nitekim yaşamayanların da bulunacağı gibi. Ancak bazen hakkı yaşayanlar çoğalacak, bazen de batılı yaşayanlar.
Burada mühim olan bizlerin hangi tarafta yer aldığımızdır. Hakkı yaşayanların arasında mı, yoksa batıla meyledenlerin içinde miyiz?..
Şayet biz batılda isek dünya hakkı yaşasa bize faydası olmaz. Biz hakta isek dünya batıla kaysa bize zarar veremez.
Maide Sûresi ayet 105te Rabbimiz bizi böyle ikaz ediyor:
Ey iman edenler! Siz hakta olsanız batılda olanlar size zarar veremezler.
Mefhum-u muhalifi ile: Siz batılda kalsanız hakta olanlar size fayda veremezler.. Unutulmaması gereken bir gerçek odur ki, Allah yanında değerli olan sayı çokluğu değil, kalite yüksekliği, yani ihlastır.
Üç ümmetli iki ümmetli peygamberler gelmişlerdir. Ümmetlerinin azlığını hiç düşünmemişlerdir. Sadece görevini yapıp yapmadıklarını düşünmüşler, ona göre sorumluluk duygusu taşımışlardır. Çünkü biliyorlar ki, inanmışların çokluğu azlığı Yaratanın hikmetli takdirine bağılıdır. Dilerse hakka iman edenleri çoğaltır, dilemezse insanları layık oldukları yerde bırakır. Meşhur tabirle Allaha teslim olan ihlaslı insanlar kendi vazifelerini yapar, vazife-i İlahiye karışmazlar.. Bu sebeple de ümitsizlik onların lügatinde bulunmaz. Hep ümit ve şevk içinde hizmet ve himmetlerini sürdürürler. Şeytan ise bunun zıddını fısıldar, hep ümitsizlik telkin eder..

Şeytanın bu ümitsizlik telkinine dair bir misal Bostanülvaizinde şöyle anlatılır:

Bağdatta şevk içinde hizmetlerini sürdüren Cüneyd-i Bağdadi, bir gece rüyasında şeytanı sokakta halkın içinde çıplak gezerken görünce; Neden çıplak geziyorsun, utanmıyor musun bu insanlardan? der. Şeytan, Hani insan? der. Bunlar insan mı ki, bunlar insanlıktan çoktan çıkmışlar. Bağdatta şu anda sadece üç insan var, onlar da Şiraz Mescidinde ibadetteler. İstersen git gör! diye de ilave eder.. Uyanıp hemen abdestini alarak Şiraz Mescidine koşan Cüneyd-i Bağdadi, gerçekten de üç kişiyi namazda bulur. İçinden bir ümitsizlik fırtınası kopar. Demek ki koskoca Bağdatta adam kalmamış bu üç kişiden başka diye hayıflanırken biri selam verip kulağına eğilerek şöyle fısıldar:

-Şeytan sana ümitsizlik telkin etmek istiyor. Bağdat, Allah dostlarıyla doludur! Sakın şeytanın tuzağına düşüp de ümitsizliğe kapılma!.




Alıntı..