[İBRAHİM İNECİK]

İyi ol Çünkü Ben Varım/İBRAHİM İNECİK

- İyi ol , çünkü ben varım ; Diyordu ..
Tebessüm ediyordu çoğu vakit
Gözleri Milattan kalma yalnızlıkları gizliyordu..
Anlamsızca dolaşıyordu, içinde ki avlularda
Görünmez bir kentin sokaklarında volta atıyordu sanki ,
Yorgundu , derdi başından aşmış,
Dudaklarında ki 'İsme' kilitlenmişti dili..
Elinde eskilerden kalma yırtılmaya yüz tutmuş bir fotoğraf
Siyah beyaza çalan melodiler eşlik ediyordu
Oda buz gibi keskin , gece kadar ürkütücü
Yalnızlık kadar gizemliydi..
Bana döndü birden bire , bakışlarını dikerek ruhumun deltasına,
''- Güzelmiydi ? evet güzeldi . Hemde uğruna Ölünecek kadar.
Ama ben Ölmedim, çünkü Dünyaya onun için gelmedim' ..dedi..
İçimde ki viran bağların sebebi 'O' ama 'Dava' dedi..
Benim 'uğruna yaşayacak bir Davam ' var ..
Susuyordum , Konuşmaktan korkacak kadar büyük sebeplerim vardı
Ben sustukça 'O' çoğalıyordu içimde..
Söylediği her kelime nakşoluyordu tenimin her hücresine..
Ve bitti sözler..
Açıldı kapı ,içeri rüzgar doldu , saçları savruldu ..
Masada duran papatyanın yaprakları uçuştu...
Soğuktu , Kimsesizdi caddeler ,
- Hoşçakal dedi usulca..
-Hoş bak zatına , dedim titrek sesimle ..
son bir kez tebessüm etti..
Ve gitti..
Ardından baktım , önce bir kaç dakika sonra bir kaç asır ve en son bir ömür..
Kapandı kapı , rüzgar kesildi, odayı gece bastı ..
Sokakta devriyeler , polis arabaları ..
Siren sesleri kapladı ortalığı..
İçimde bir kıyamet .. Dışımda kocaman bir sessizlik.
Ürperdim, ışıkları yaktım..
..


İbrahim İnecik

[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]