Kimi anneler soba gibidir. Yanınca sıcaktır, sönünce buz gibi…
Odununu, kömürünü atarsan sıcacık ısıtır seni. Mutluyken sevgisiyle sarıp sarmalar.
Ama ne zaman yakıtı bitse, odunu sönse, kurumu birikse üşütür evladını. Bağırır, kızar, döver, yüreğini buz kılar.
Kimi anneler doğalgaz gibidir. Faturayı ödedikçe kesilmez enerjisi.
‘Sen şunu yap ki, ben de bunu yapayım’ der sürekli. ‘Odanı topla ki parka gidelim’, ‘ödevini yap ki oyun oynayalım’, ‘uslu çocuk ol ki mutlu bir anne olayım’ der.
Koşullara bağlar sevgisini, enerjisi bitmesin diye sürekli fatura öder eşi, yavrusu, sevdikleri…
Kimi anneler güneş gibidir. Enerjisi, ışığı, sıcaklığı içindedir.
Evladı olumsuz davranışlarda da bulunsa, eşi ihmalkâr da olsa, hayat canını da sıksa bedel ödetmez etrafına.
İç dünyasında yapar muhasebesini. Kendi iç huzuruyla üretir, yine kendi enerjisini.
Hem kendine, hem yavrularına ışık olur, aydınlık olur.
O zaman ne diyelim; havalar nasıl olursa olsun bizim anneliğimiz güneş gibi olsun
