[seydanur]

ـ وعن أبى سعيد رَضِىَ اللّهُ عَ قَتَلَ تِسْعَةً وَتِسْعِينَ نَفْساً، فَهَلْ لَهُ مِنْ تَوْبَةٍ؟
قَالَ: َ. فَقَتَلَهُ فَكَمَّلَ بِهِ مِائَةً، ثُمَّ سَألَ عَنْ أعْلَمِأهْلِ ا‘رْضِ فَدُلَّ عَلى رَجُلٍ عَالِمٍ فَأتَاهُ فَقَالَ. إنَّهُقَتَلَ مِائَةَ نَفْسٍ، فَهَل لَنْه. ]أنَّ رسولَ اللّه قال: كانَ فِيمَنْكانَ قَبْلَكُمْ رَجُلٌ قَتَلَ تِسْعَةً وَتِسْعِينَ نَفْساً فَسألَ عَنْأعْلَمِ أهْلِ ا‘رْضِ. فَدُلَّ عَلى رَاهِبٍ فَأتَاهُ فقَالَ: إنَّهُهُمِنْ تَوْبَةٍ؟ فقَالَ نَعَمْ. وَمَنْ يَحُولُ بَيْنَكَ وَبَيْنَالتَّوْبَةِ؟ انْطَلِقْ إلى أرْضِ كَذَا وَكذَا. فَإنَّ بِهَا نَاساًيَعْبُدُونَ اللّهَ فَاعْبُدِ اللّهَ مَعَهُمْ وََ تَرْجِعْ إلى أرْضِكَفَإنَّهَا أرْضُ سُوءٍ، فَانْطَلَقَ حَتَّى إذَا انْتَصَفَ الطّرِيقَأتَاهُ مَلَكُ الْمَوتِ فَاخْتَصَمَتْ فِيهِ مََئِكَةُ الرَّحْمَةِوَمََئِكَةُ الْعَذَابِ. فَقَالَتْ مََئِكَةُ الرَّحْمَةِ إنَّهُ جَاءَتَائِباً وَمُقْبً بِقَلْبِهِ إلى اللّه تعالى. وَقَالَتْ مََئِكَةُالْعَذَابِ: إنَّهُ لَمْ يَعْمَلْ خَيْراً قَطُّ. فَأَتَاهُمْ مَلَكٌ فيصُورَةِ آدَمِىٍّ فَجَعَلُوهُ بَيْنَهُمْ. فقَالَ قِيسُوا مَا بَيْنَا‘رْضَيْنِ فَفِِى أيِّهِمَا كَانَ أدْنَى فَهُوَ لَهُ، فَقَاسُوافَوَجَدُوهُ أدْنَى إلى ا‘رْضِ التَّى أرَادَ بِشِبْرٍ. فقَبَضَتْهُمََئِكَةُ الرَّحْمَةِ [..زاد في رواية: فَلَمَّا كانَ بِبَعْضِالطَّرِيقِ أدْرَكَهُ الْمَوْتُ فَجَعَلَ يَنُوءُ بَصَدْرِهِ نَحْوَالْقَرْيَةِ الصَّالِحَةِ فَجُعِلَ مِنْ أهْلِهَا .


EbuSaid (radıyAllahuanh) anlatıyor: "Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki:"Sizden önce yaşayanlar arasında doksan dokuz kişiyi öldüren bir adamvardı. Bir ara yeryüzünün en bilgin kişisini sordu. Kendisine bir râhibtarif edildi. Ona kadar gidip, doksan dokuz kişi öldürdüğünü, kendisiiçin bir tevbe imkânının olup olmadığını sordu. Râhib: "Hayır yoktur!"dedi. Herif onu da öldürüp cinayetini yüze tamamladı.
Adamcağız, yeryüzünün en bilginini sormaya devam etti. Kendisine âlimbir kişi tarif edildi. Ona gelip, yüz kişi öldürdüğünü , kendisi içinbir tevbe imkânı olup olmadığını sordu. Âlim: "Evet, vardır, seninletevben arasına kim perde olabilir?" dedi. Ve ilâve etti:
"- Ancak, falan memlekete gitmelisin. Zîra orada Allah'a ibadet eden kimseler var. Sen de onlarla Allah'a ibadet edeceksin ve bir daha kendi memleketine dönmeyeceksin. Zira orası kötü bir yer."
Adam yola çıktı. Giderken yarı yola varır varmaz ölüm meleği gelipruhunu kabzetti. Rahmet ve azab melekleri onun hakkında ihtilâfadüştüler. Rahmet melekleri: "Bu adam tevbekâr olarak geldi. Kalben Allah'a yönelmişti" dediler. Azab melekleri de: "Bu adam hiçbir hayır işlemedi" dediler.
Onlar böyle çekişirken insan suretinde bir başka melek, yanlarınageldi. Melekler onu aralarında hakem yaptılar. Hakem onlara: "Onunçıktığı yerle, gitmekte olduğu yer arasını ölçün, hangi tarafa dahayakınsa ona teslim edin" dedi. Ölçtüler, gördüler ki, gitmeyi arzuettiği (iyiler diyarına) bir karış daha yakın. Onu hemen rahmetmelekleri aldılar."
Bir rivayette şu ziyade var: "Bir miktar yol gidince, ölüm gelip çattı.Adamcağız yönünü sâlih köye doğru çevirdi. Böylece o köy ehlindensayıldı."

[Buharî, Enbiya 50; Müslim, Tevbe 46, (2766); İbnu Mâce, Diyât 2, (2621).]