[Aysima]

Soğuktu hava yine…
Yarım kalan vedaların serinliği gibi.
Kim derdi;
Güneş doğarda, artık ısıtmaz olur gönlümü
Kim derdi?
Ey yar! Ey düşünülen! Ey sevgili!
Senden sonra on dört asır geçti,
On dört asır boyunca doğdu güneş!
Ama ısıtmadı gönlümüzü…
Senin sevginin yakıcı ateşinden uzakken,
Güneşi neylerim sensiz nefes alırken?
On dört asır geçti ey gönlümün sultanı…
Medine öksüz, Mekke yetim,
Ben öksüz, ümmet yetim…
Ağlıyor gök kubbe, yanıyor arş-ı âlem,
Yok, bu yaraya merhem!
Ey rabbimden efendime ayet getiren!
Ey Cebrail! Ümmetinden selam götür sevgilimize,
Söyle, söyle ümmetim dediği gibi,
Bizde Muhammed’im diye yanıyoruz…
Rabbim makam-ı cenneti şereflendirsin efendimizle…
Serin ve yarımdı veda edişin,
On dört asırdır efendim, sönmedi aşk ateşin…

EFENDİME…