Size başımdan geçen bir kac olaydan birini anlatayım.
Kış soğuğu ve İstanbul karlı. Metrobüs le kurum merkezine gidiyorum. Metrobüs tikabaaa dolu. Bir peçeli bacı ve yanında 3 çocuğu. Bacı telefonla birisiyle konuştuktan sonra başladı ağlamaya.
Kendi kendine ben maf oldum. Gece vakti şimdi nereye giderim. Diye ağlıyordu. Etrafta herkes ona bakıyor kimi para vermek istiyor baci ise asla para vermeyin diye ağlıyordu. Yaşlı amca ne oldu kızım.
Gidecek yerim şimdi yok amca. Amca ise baciyi ve çocuklarıni kendi evine götürmek istiyordu. Orada ben bizim yardım kuruluşu ile ilgilenen arkadaşı aradım oda virane bir evin boş olduğunu söyledi her tarafı yıkık dökük elektriği suyu olmayan Virane bir ev vardı sonra bacım o amca ile gitmeye karar verdi. Bende kardeşin telefonunu verdim ona. Daha sonra bacı o gece amca ile gitmişler sabahleyin Arkadaş beni aradı misafirlerinin geldigini söyledi. ikindi vakti o eve gittim bacı ve çocukları bizi görünce çok sevindiler daha sonra onlara burada Dilediğiniz kalır kalabilirsiniz dedik eşyalarını ayarladık her zaman yiyecek içeceğini sonra oturduk bacı ile konuştuk nedir senin bu derdin Ne oldu sana dedik.
O anlattı biz Ağladık gözyaşlarımızı tutamıyordu bu ne büyük bir çile ya Rab! diyorduk
Dilerseniz O bacının yaşadığı acılar anlatılabilir Ama yok Gerek yok derseniz anlatmayiz
|