[Sokaktayım ve yürüyorum.
Yürüdükçe sonbahara vurgun gönlümdekileri arkamda bırakıyorum.
Kafamı kaldırıyorum ve dilimi şükürle buluşturuyorum.
Ne mutlu ki diyorum gülümseyebilmeyi biliyorum.
Yaramı da seviyorum.
Yarayı açan değil açtırana hamd olsun diyorum.
Sıkıntılarım beni güçlü kılıyor.
O halde yorulmak yok yola devam diyorum.
Ellerimi semaya kaldırıyorum, diz çöküyorum.
Gözyaşlarımı avucuma saklıyorum.
Kalbimin kanayan yanını diğer yanıma emanet ediyorum ve şükrediyorum..
Hala dik duracak kadar güvenim olduğu için...
Ağzımdan son bir cümle dökülüyor.
" Kalbi olanın hüznü de vardır ... "
__________________  "Bir yαrım αklın kuyusundα öbür yαrım αşkın kuytusundα...
Cennet ve cehennem αrαsındα.Ucu sırαttαn geçen bir uçurum kenαrındα...
Â'râftα.....
Ârâfın dα αrαsındα...Ar ve αf yαrαsındα..."
|