[Mihrinaz]

Not:Aslında burada başörtüsü serbestliği geldikten sonra ilahiyat okuyan yüzlerce çocuklu hanımlardan ve yaşadığı zorluklar ve fedakarlıklardan bahsetmeden geçmek olmadı.Ama ilahiyat okuyan hanımların zorluklarını ya başka yazıya bırakalım. Ya da fedakarlıklarını ,maceralarını anlatacak gönüllü anneleri bekleyelim.

...........

Anne öğrenci olursa bütün ev halkı fedakarlık yapmazmı? Bir fırsatını kolllayıp odaya kapanıp iki satır bişey okuyayım diyen annenin kapısının önüne dizilen oyuncaklar...Evden iki gün ayrılıcam diye dolabı tencereyi dolduran, beslenmeyi, kızın saçının nasıl pratikten yapılması gerektiğini bile babaya tarif eden...Babanın boşver sen bunları biz başımızın çaresine bakarız dramı.))Çocukların baba ne olur hazır şeyler yemeyelim artık bıktık demeleri...

Çeyrek Aklın bir yarısı evde, kalanıyla sınav kapılarında. .Sahi neydi derdimiz... Memuriyet, kadro, kpss,diploma..Yapmayın..Yaşlar olmuş 35 ve üstü... İnsan bu zoru kendisine de evinede sırf bunlar için yapmaz..yapamaz. .yoksa denklem baştan yanlış, niyet fâsit demektir...
Okul bittiğinde küçük kızım 1.sınıftaydı...Bir sene boyunca elimde ne zaman kitap görse, korktu...Açıklama yaptım. Bunlar senin hikaye kitabın gibi dedim. Bir sene boyunca artık Samsuna gitmeyecekmisin diye sordu...Travmasını zor atlattı yavrucak. )

Benimkiler boylarından büyük fedakarlıkta bulundular babalarının desteğiyle...Analarını mezun ettiler önce.))

Yalnız zorlu İki yılın sonunda okul bittiğinde dönüş yolunda; "mezunum artık", deyip ağlaya ağlaya herşey için teşekkür ettiğim, fedakarlıkları, desteği, için minnettarlığımı belirttiğim, hep yanımda oldun deyip aradığım kişi eşim olmadı))

Babam...

Üniversite anfisi görmek, ders yapmak, blok derse kalmak felan pek havalı gelirdi gençken.))Üniye dair bütün merakım hevesim buydu.)) Oldu elhamdulillah...Sonra bide babam...Öğretmen olmamı çok istemişti malum sebepler maduriyetler vs. olmadı...Sonrasında okuduk çocuklarla beraber işte ....Otogara zor attım kendimi. en erken hangi araç çıkıyorsa bir an evvel gideyim diye... Bütğn heyecanımla, babamı aradım ilk...baba ben mezun oldum dedim...Elini öpmeye geliyorum dedim burnumu çeke çeke otobüste..

Babam bütün şevkati, merhameti ve o şen billur sesiyle; "Sen şimdi neyi bitirdin kızım" dedi )))

"Zamanında babası okutmamış ben okutuyorum işte", diyen adamın diline düştüm ona yanarım)))

Bedia hocam tadına vardık bir kere bu zorlu ilim yolculuğunun ve anne öğrenciliğinin garip keyfinin. Çocuklar da büyüdülerse, nene olmadan, bide yüksek lisans yapıp prof.luk eklesek fena olmaz diyorum


Ilim yolunda zorlu yolculuğu bitmeyen, bütün anne öğrencilere muvaffakiyetler diliyorum...Allah yar ve yardımcınız olsun her daim...

Vesselam....