Ne kadar güzel ifade etmişsiniz geldiğimiz noktayı ve hiç değişmeyen cahiliyyeyi.
Her konuda bolca uzmanımız olup, bu kadar çözülme yaşamamız normal değil...Gençlik, teknoloji, ailede çözülme, zina, boşanmayla sonuçlanan evlililer şiddet vs vs hakkında herkesin bir fikri var. Sempozyumlar,konferanslar düzenleniyor, cilt cilt kitaplar yazılıyor. Alimler kürsülerden basbas bağırıyor. Ama kimse dert edinmiyor. Herkes tutmuş bir yerinden nemalanma derdinde...
Evime tv sokmam, çocuklarıma izletmem şeytan işini diyenler, youtube yi sınırsız izletiyorlar. Tvde görmeyeceği kadar zararlı zehirli akımları biliyorlar. 3 yaşındaki çocuğun evinde tv yok ama elinde benim tlefonumdan daha iyi tel var. Susturmak için veriyor anne eline. Bu konuda çalışan yada çalışmayan anne ayrımı yapmıyorum.Kolayına gelen neyse onu yapar oldular..
Yazınız beni şu açıdan umutlandırdı . Şikayet etmek, bildiğimiz şeyleri yazmak yerine dert edinmiş, dava edinmiş çözüm odaklı samimi endişenizi dile getirmişsiniz.
Bizim en sağlam kalemiz aile idi. aile şimdi her yönden tehlike altında. Bir ebeveyn olarak, dışardaki tehlikeyi gördükçe, başkalarına tebliğ yerine evin içine hicret etmek gerektiğini düşünüyorum...Anne baba eş olarak, bunu dert edinmezsek, çözümler üretmezsek, evimizin içinde yabancılar yetiştrmeye devam ederiz. Sosyal medyayla samimi çocuklar ve eşler....
Kadınlar devlet politikasıyla, evinden alınıp çalışma hayatının içine çekiliyor. Sonra o yetkililerde çıkıp aile sorunları, şiddet, gençlik bunalımları, sosyal medya zararlarından bahsediyor. Bu ne perhiz...
Herkes kendi içine, fıtratına, özüne dönmeli... Özden, fıtrattan uzaklaştıkça, daha büyük parçalar halinde kopuşlar yaşıyoruz...
Sorumlu kim? Üstüne alınan yok...Herkes birbirini suçlayıp günah keçisi arama derdinde...
