Çocukları arka arkaya büyütmüşsünüz. Yemeği bile zar zor yetiştirdiğiniz aman eşim gelecek deyip şu yazılanları uygulayayım dediğiniz zamanlar hepimizin olmuştur. Ama hiçbirşey yazıldığı ve okunduğu gibi olmuyor malesef. Aynı kaygıyı taşıyıp son anda buluzunuzdaki kusmukla, eşofmanla çokça zaman eşinizi karşılamak zorunda kalmışlığınız olabilir. Bu durumu ne adamlar genellesin. Bakımsız pasaklı karım var diye, ne de kadınlar bu durumu genelleyip, aman çocuk var alışsın, demesinler...kendilerini kötü hissedip kendilerini değersiz de görmesinler.
Yazılanlar elbette çok yerinde. Ama anne iseniz en azından belli bir dönem hiçte böyle olmuyor. Neymiş çocuk uyuduktan sonra, yemeği yaptıktan sonra...Hiçmi işleri ucu ucuna yetiştirdiğiniz, çocukla uğraşırken bir kolunuzun felç olduğu, uykusuzluktan bırakın süslenmeyi, üzerinizde çamaşır sulu eşofmanmı, kusmuklu tşrtmü olduğunu hatırlamadığınız zamanlar olamaz..Hamilelikte aldığınız kilolar hokus pokus diye şıpadanak gitmiyor..Eşlerine iki dirhem bi çekirdek görğneceğiz diye kaygılanmaktan ama yapamamaktan heder oluyor anneler.O adamalrda aman sen herhalinle güzelsin, evladımızı büyütüyorsun, diye düşünmüyorlar yani.)))
Elbette kadın erkek bakımlı olmalı ama en azından böyle geçiş dönemlerinde ne pasaklısın iması yerine bu günlerde geçecek deyip karşılıklı empati yapmalılar.. Yapabilmeliler...
Karısının çalışmasına izin verip eve gelince yorgunluğunu kenara bırakıp topuklu ayakkabıyla dolaşmasını bekleyen adama da yok artık diyeyim yani