 Cvp: Tefekkür
Hayat ve Kâinâtı Tefekkür ile Okumak
Kâinatta hiçbir şey abes yaratılmamıştır. Yaratılışın hikmet vegâyelerini her zerre lisân-ı hâl denilen, kendine has bir lisân ilebeyân etmekte, gönülleri îmâna ve Allah muhabbetine çekmektedir. İşte gerçek tefekkür, bu beyanları lâyıkıyla okuyabilmektir.
Kâinattaki varlıkları, hayat ve hâdiseleri sırf baş gözüyle seyretmek, olgun bir idrâk için kâfî değildir. Seyredişin,bir de zihin ve gönlün müşterek faâliyeti olan tefekkür ileolgunlaştırılarak, ibret nazarıyla temâşâ sûretinde gerçekleştirilmesiîcâb eder. Ancak bu sâyede kâinattaki ilâhî kudret tecellîleri, rûha apayrı bir zindelik, kuvvet ve kemâlât kazandırır.
Aslında hiçbir şey, insanın tefekkür iştiyâkını, KâinâtınYaratıcısı’nın varlığına vâkıf olmak ve O’na muhabbet duymak kadartatmîn edemez. Zîrâ âyet-i kerîmede buyrulduğu üzere:
“Kalbler, ancak zikrullâh ile itmi’nâna (hakîkî huzura) erişir.” (er-Ra’d, 28)
Rabbimiz, bu âlemde her şeyi ve her hâdiseyi, belli sebepler etrafındameydana getirmektedir. İlimler de bu sebepleri araştırmakla meşguldür. Fakat Müsebbibü’l-Esbâb, yâni sebeplerin sebebi ise, Cenâb-ı Hak’tır.Bu durumda insan idrâkini, sebepleri var eden Hak Teâlâ’ya ulaştırmayanher türlü ilim ve düşünce eksiktir; çıkmaz sokaklarda yorulmaktanibârettir.
Boş yorgunluk ve çıkmazlardan kurtulmak için, önce Rabbimizin “oku” emrini ârifâne bir tefekkürle kavramalıdır. Sonrada bu emri hayatın bütün safhalarındaki hâdiselere tatbik etmelidir.Çünkü bu keyfiyet, insanı sebeplerin sebebine ulaştırarak “hikmet”inmenbaına nâil eder. İdrâk ve şuurda olgunluk başlar. Akıl ve gönül, Cenâb-ı Hakk’ın her hâdisede ne murâd ettiğini kavrayabilecek bir hâle gelir.
Dolayısıyla, bu âlemde olup biten her şeyi îman penceresinden ibretnazarıyla temâşâ edip rûhu tefekkürle inkişâf ettirmek zarûrîdir.Neticede hâdiselerin özündeki ilâhî murâda dâir hikmet parıltıları,Allâh’ın izniyle damla damla gönle akacaktır.
|