Alıntı:
Ebu Ömer Üyemizden Alıntı
 Vahşi iman edince efendimizin sözü olduğu iddaa edilen o sözler aklıma geldi.
Efendimiz imanın kabuldür ama seni görünce amcam Hamza aklıma geliyor.
Hz.vahsi Efendimiz görür rahatsız olur diye mescidlerde direklerin arkasında Efendimizi seyreder...
Işte bu bana çok acı geliyor...
Hz. Musab la ilgili Mihrimah kardeşimiz güzelce yazmis abi.
Ebu Zer r.a
O yalnız gezer, yalnız ölür,yalnız haşir olur. Hadis-i onun tüm hayatı olmuş. Eşya ya dahi hükmetmeyen mücadele dolu bir ömür. Rebeze de sürgün de eşiyle. Ne ömür ama...her anı bir direniş.
Hz. Ümmü Seleme |
Peygamberimizin mübârek hanımlarından. İsmi Hind’dir. Künyesi Ümmü Seleme’dir.
İlk önce, halasının oğlu Ebû Seleme bin Abdulesad ile evlendi. Kocasıyla beraber İslâmiyeti ilk kabûl edenlerdendir. Mekke’deki kâfirlerin, müslümanlara eziyet ve zararları dayanılmayacak bir hâl alınca, Habeşistan’a hicret etti. Habeşistan’da Zeyneb, Seleme, Ömer ve Dürre isimlerinde dört çocuğu doğdu. Mekke’ye tekrar geldilerse de, kâfirlerin müslümanlara zulümleri neticesinde Medine’ye hicret etmek istediler. Medine yolunda da eziyet ile karşılaştılar. Yolları tutulup, kocasından ve çocuklarından ayırdılar. Ebû Seleme Medine’ye gidince, Ebtah’ta bir yıla yakın ağladı. Amcasıoğlu insafa gelip, akrabalarına Ümmü Seleme’nin acı hâlini anlattı. Medine’ye kocasının yanına gitmesine müsaade ettiler. Çocuğunu da yanına alıp, Kûba’da kocasıyla buluştu. Ebû Seleme ile Medine’ye geldi. Ümmü Seleme, Ebû Seleme’nin sevinçli geldiğin de “Resûlullahtan bir söz işittim. Ona sevindim; müslümanlardan, musîbete uğrayan bir kimse, musîbete uğradığı zaman “İnnâ lillâhi ve innâ ileyhi râciun” der ve sonra da “Yâ Rabbi! Uğradığım bu musîbetimde bana ecir ihsân et. Uğranılan musibetime karşılık daha hayırlısını bedel kıl! diye duâ edene, muhakkak, Allah, bunun mükafatını verir”, buyurduğunu rivâyet etti.
HZ. HATİCE