[KayıpKentli]

ÇOK teşekkür ederm bülbül kardeşim...Ben kendi çalıştığım dergide bu tarz yazılar yazmıyorum...daha doğrusu hiç yazmıyrm...derginin tteknik ve dağıtım işlerinden sorumluyum...

Her kalem sahibinin bir tarzı vardır...Benim bu tarzım zamanla oturdu yerine...Ama 14 yaşımdan beri şiire merakım başladı...

Kelimenin gücünü keşfettikçe...kelimelerle bir hayatı inşa edebileceğimi ve imha edebileceğimi öğrendiğim zamanlardan beri benim hayatım kelime ye dönüştü...Kelimelerin bir tarafı kuyuydu benim için...başımı içine eğdiğim ve sesimin bana yankılanarak geri döndüğü bir kuyu...

Kelimelerin bir kapısı var..ve kelimelerin canlı olduğuna, nefes aldıklarına,ruhları olduklarına inanıyrm ben...

Mesela hepimiz kendimizi kelimelerle ifade ederiz...bu kadar kitap yazı metin makale şiir vs vs var....Neden bunların içlerinden özellikle bazıları bizi kendisine çeker?...

Yazar ciğerinden bir kamışla çekerse kelimeyi...can gibi kan gibi yazarsa o zaman kelime muhattabını inşa eder...

Morali çok bozuk ve ciddi sarsıntılar yaşayan bir arkadaşım vardı...Kendisine olan tüm inancını kaybetmiş ve özel hayatı bir takım olaylardan dolayı darmadağın olmuştu..Bir gece nefes alamıyorum ne olur hemen gel diye beni aradı..Arkadaşımın evine vardığımda...onu bir köşeye çökmüş...öyle ağlarken buldum...

Ona giderken yanımda bir defter götürmüştüm..Boş bir defter...Arkadaşım çok ağır bir trawma geçiriyrdu ve psikolok desteğini kabul etmiyordu...ki ben de ruhsuz psikiyatrilerin bataklıklarında çare aramak istemiyordum...

Ona bunalım krizleri vurduğu zaman sadece yazmasını istedim...Ne olursa olsun yazmasını...Ama inanarak...ve kelimelere güvenerek...Olumlu/pozitif kelimelerle sürekli yazmasını istedim...Yazmak doğal bir rehabilitasayona dönüşecekti...ve düşündüğüm gibi de oldu: 2 hafta boyunca tam 150 sf ya yakın yazı yazdı...sonra ilginç birşey oldu...

bana kelimelerin kendisiyle konuştuğunu söyledi..kelimeler ellerimden tutuyor dedi..saçlarımı düzeltiyrlar...yanımda dolaşıyorlar dedi...Sonra o ağır travmayı atlattı...(Hamdolsun kelimelerin Rabbine...)

tabiki mecazen böyle...kelimelerin bir kapısı vardır....sadece kelimelere inananlara kapılarını açarlar...

yoksa boş boş bakan gözlere kelimeler sadece boş bir laf kalabalığıdır...

...

kuran da : onlar Allahın ayetlerini duyunca kalpleri titreyerek...diye devam eden ayetler vardır...işte o kelimeler kapısını layık olanlara açmıştır...ama bugün bir çoğumuz aynı kelimeler karşısında buz gibiyiz...

Kelimelerle bir hayat/yürek/kişilik inşa edebileceğimi ve imha edebileceğimi anladığım günden itibaren kelimelere olan dikkatimi yoğunlaştırdım..

cemil meriç der ki:"Kelimeler benim sudaki gölgem, okşayamam onları, öpemem. Bir davet olarak güzel kelime ve muhterem. Gönülden gönüle köprü, asırdan asıra merdiven.
Kelime kendimi seyrettiğim dere. Kelime sonsuz, kelime adem."


KELİME ye ne muamelesi yaparsanız kelime de size o muameleyi yapar...



Tarz biraz da kelimeye ne muamele yapıldığıyla alakalıdır...

Ben kelimelere bir kuyu muamelesi yaptığım için...kelimelerde bana Kuyunun sırrı muamelesi yapıyor..
Bu sır bazen: Yusuf olarak karşıma çıkıyor...
Bazen bir ağıt...
bazen bir dua...
bazen bir kavga...
bazen kudüs...
bazen çeçenya...
bazen annem oluyor...
bazen sokaklara dönüyor...
bazen bir otogar akşamı...
bazen ben kayboluyorum...
bazen beni çook yoruyor...
bazen yakama yapışıyorlar...
bazen üzerime geliyorlar...
bazen kalbimi kırıyorlar...
bazen elimden tutup 3, 7, 12 yere götürüyorlar...
Uğradığımız yerlerde bana birşey anlatıyorlar...
Bazen ansızın yaşadığım şehirlerden gidiyorum onlarla...
Dinlenme tesislerinde parmak aralarımda üşüyen yolcular oluyorlar...
Başka kelimelerin kapılarını çalıyorlar...
Tanımadığım kelimelerde geceleriyoruz...
Bazen F tipinden bir mahkuma "yıkılma gözüm" diye yazdığım mektuplarım oluyorlar...
Düşünce suçlularına dönüyorlar...
Değiştirilmesi teklif dahi edilemeyen putlara karşı kurşunlara dönüyorlar...

...Kelimelerin rabbine hamdolsun...kezlerce hamdolsun....Kelime bir sanattır...Yazmak ise aşktır....


Soruna verdiğim cevap yazmak eksenli bir cevap oldu ; ama yazmanın ve kelimenin benim için ne ifade ettiğini anlatmadan yapamadım...

Ben adam gibi yazıları yazmak istiyorum...O yüzden kelimelerimi ADAM yerine koymakla işe başlıyorum öncelikle...

Onlarda beni ve yüreğimi İNŞA ediyorlar...hergün biraz daha İmha olan dışımdaki dünyaya inat....


....Kelimelerinizden selamlıyorum hepinizi dostlar..