[havra]

Bir dağın tepesinde... Küçük ve dar bir mağarada... Karanlıkta. Taş üstünde... Ve tek başına... Yalnız... Yapayalnız... Kimsesiz...
Düşünmekten zonklayan bir zekâ... Rikkat ve ızdırap titreyişleriyle seyrelmiş bir kalp... İyice zayıflamış... Narin bir beden... Neredeyse aç ve susuz... Yemekten içmekten kesilmiş... Hâlsiz... Mecalsiz... Ve yorgun... Dalmış... Bilinmezlik suretine bürünmüş bir belirsizlikler deryası içinde...
Tamat değil, şata hat değil, hakikat... Boğulmak üzere... Kaybolmak üzere...
Ah!
Ah efendimiz!
Bir kez düşde olsan. Peçenle olsan... Bari olsan... Yeter ki gelsen... düşde gelsen... Düş yoluyla gelsen... Bir kez gelsen... ne yanımda, ne yanı başımda, razıyım, gelsen de ötelerde dursan!
Kudretim olsa uruc eder katına çıkardım. Güçsüzüm oysa. Hâlsizim. Rahm etsen de sen gelsen... İnsen buraya... Tutsan elimden, alsan... Alsan beni benden... Bedenden... Beni bana bırakmasan... Kızmasan... Sadece sevsen... Yetim kalmış kalbimi ısıtsan... Okşasan... Adaletin zahirde kalsın, asıl sen beni bâtında, bâtınında rahmetinle sarsan...
Ah!
Ah efendimiz!
Ah!