VASCONCELOS yazdığı seri kitabın ikincisi: GÜNEŞİ UYANDIRALIM
Bu kitap beni birinci kitaba ögre daha etkiledi.Kahramanımız yine ZEZE ve biraz daha büyümüş olarak karşımıza çıkıyor
Evlatlık verilmiş ama yine sevgiye ilgiye aç bir çocuk
Kendine hayali arkadaş oluşturmuş onunla konuşuyor yalnızlığını gideriyor
kitaptan bir alıntı :
Zeze
Odama gelip bana iyi geceler dileyen bir babam olsun isterdim. Elini başıma koyan bir baba. Odama giren, üstüm açılmışsa uyandırmamaya bakarak üstümü örten. Bana iyi geceler dileyerek yanağımdan öpen.”
ZEZE izlediği film aktörünün kendi babası olduğunu ve başka filmdeki akristen de kendi ablası olduğunu hayal ediyor
bu hayallerle ve hayali arkadaşı: ADAM ile birlikte günlerini geçiriyor
Kitabın beni etkileyen yeri burası:
ZEZE ve ADAM'ın arasında geçen konuşmalar:
- "Tanrı'nın güneşi bu denli güzelse, sen birde ötekini düşün."
Nutkum tutulmuştu:
"Hangi öteki güneşi, Adam? Çok büyük olan bunu tanıyorum bir tek."
-"Daha da büyük olan bir başkasından sözetmek istiyorum. Yüreğimizde doğan güneşten. Umutlarımızın güneşinden. Düşlerimizi de uyandırmak için göğsümüzde uyandırdığımız güneşten."
Bize verdiği mesaj çok güzel
Herkesin içine ısıtan umutları hayalleri vardır kimisi emin adımlarla ışığa doğru ilerler umutlarıyla içindeki güneşi uyandırır
kimisi bu içindeki güneşin farkında değildir veya yaşadıklarıyla kendinde güneşi uyandırma gücü bulamaz
Bir de kitaptan çıkardığım bir sonuç daha var: HER ÇOÇUK ÖZELDİR SEVGİYİ İLGİYİ FAZLASIYLA HAK EDEN BİRER KAHRAMANDIR!
|