[Mihrinaz]

Est hocam. Konuyu zenginleştirdiniz.

Annelikle çocuk sahibi olmak aynı şey değil. Bugünün anneleri sahiplenmeyi , fitratinda bulunan analık şevkat, merhamet,görev ve sorumluluklarının önüne koymuş. Elinde sahibi olduğu bir çocuk var ve bütün dünya ondan ibaret. Öyle çilekeş bir anneki ne yapsın hergün çocukla uğraşıyor işte...

Başkasının çocuğu, başka anneler sadece kıyas noktasinda umuru. Başka çocuk sevemez, başkasının çocuğuna gülemez, başka anneyi takdir edemez, hep takdirler onun olmalı, başkasının dünyasına kapalı ve çocugunu da kapatır.. Ve annelik o bünyeyi usulca terkeder gider....

Bu keşmekeşin içinde roller fitrattan sapıp, değişiyor. Evlat evin reisi, anne baba her isteği karşılayan birer makineye dönüşüyor.
Söz hakları yok.
Yol ayrımına o kadar erken giriyorlar ki; yanlış yaptıklarını kabul etmiyorlar "biz nerde hata yaptik" yerine " ne dediysek yaptık, bu çocuk kusurlu" deyip Yaratan'a iftira etmeye de utanılmıyor.

Kendi canından, kanindan olanı sevmek tamamen içgüdüseldir.
Peki ya bir başkasının! dünyanın neresinde olursa olsun bir annenin bir çocuğun, bizim arsız-ölçüsüz sevgi ve ilgimiz üzerinde hakkı varsa.....

Ancak Anne-ana-üm-ög olduğumuzu anladığımızda bunun şuuruna varıriz. Senenin o bir gününe büyük anlamlar yüklemeyiz.