[Mihrinaz]

Pandemide eve hapsolan, okul değiştiren çocuk ve gençler zorlu bir süreçten geçtiler. Karmakarışık duygularla unuttukları arkadaş edinme, sosyalleşme becerilerini yeniden kazanmaya çalışıyorlar.

"Arkadaş ilişkileri çocuğa kendi kendini gerçekçi olarak değerlendirme olanağı verir. Başkalarına bakarak kendini tartar. Beğendiği ve beğenmediği özellikler biçimlenir.

Arkadaşlarıyla ortak yanlarını ve ayrıldığı yönleri görür, insanlarda beğenmediği özellikleri hoş görüyle karşılamaya alışır. Arkadaş ilişkilerini sürdürmek bencilliğin yenilmesine bağlıdır. Karşılıklı alıp verme ve özveriyi gerektirir."

Kesinlikle doğru. Okullar açılınca 10.sıniftaki kızım diğer çocuklar gibi, sadece watsap gurubundan tanıdığı sınıf arkadaşlarıyla yüzyüze tanıştı. bir haftalık süreçte kendisiyle taban tabana zıt arkadaşlar edindi. Ses etmedik, sorduk ama müdahale etmedik. Tanı- sosyalleş bakalım dedik.

Sonrasında oturdu bir değerlendirme yaptı. Bu arkadaslarla fikirlerimiz, yaşam tarzlarimız, zevklerimiz ne kadar uyuyor, beni nereye götürür bu lay lay lom haller " deyip kendini tarttı. Aldigi kararları netlikle uygulayabildi.
"O ne der, bu nasıl anlar, beni eziklerler, içine almazlar, onlar gibi davranmaliyim" psikolojisini ikinci hafta attı üzerinden. Onları olduğu gibi kabul edip, kendi odağına yöneldi. Arkadaş çevresinden onay ihtiyacı hissetmeden, kabul veya red endişesi taşımaması "ortak yön ve ayrıştığı yerleri" saglikli yapabilmesi çok önemliydi.


Tam tersi bir durum olsaydı, yani anne baba olarak biz baştan müdahil olup, onunla gezme, bununla konuşma, hangi arkadaş vs deseydik ergenimle ciddi çatışmalara girebilirdik. Süreç daha uzun olabilirdi.

Çocuklara bizden arkadaş olmuyor herkes kendi yaşıtını arıyor. Bırakın arkadaşları olsun. Kendisi bulsun. Siz sessiz ama bizde varız, zaten hep vardım tavrınizla, takipte kalın.)