Bir doğum, bir yaratılış anına tanıklık..
Bu arkadaşları Kasım ayında toprağa diktim. Serüvenlerini izlemek istedim açıkçası. Beton gibi sert, suyu icine japseden bir toprağa ekmişim. Burdan bişey çıkarsa ne âlâ diye izlemeye durdum. Hemen bir ay icinde sırayla kafalarını çıkardılar bu sert topraktan. Aralık- Ocak- Şubat git gel inceledim. Nasıl seviniyorum. Sırayla sayıyorum. Evdekileri şahit tutuyorum felan.
Bir tanesi hariç (ortada) hepsi boy verdi yavaş yavaş uzamaya kendilerini göstermeye, sergilemye başladılar. Ortadakinden iyice ümidi kestim. "Toprak çok sert, daha önceki çiçek topraklarına benzemiyor ama boy veren verdi" diye düşünürken; Mart ayı ortasında bu arkadaş toprağı bildiğin üzerinden atıp kafasını çıkardı. Meğerse uykucuymuş, hava soğuk diye yorganı birakmıyormuş[emoji4] Veya vitaminsiz bir lale soğanıydı toprağı üzerinden atması çok zaman aldı[emoji5] İnatla başını çıkardı. Bundan sonrası kolaydı...
En küçükleriydi. Diğerleriyle yarışa durmadı. Rekabete girişmedi. Sadece çiçek açmaya odaklandı. Ve başardı...
İşte bir doğum yine yeniden bir yaratılış hikayesi.
