Belki kendimize ağliyoruzdur. Yakınımıssa ölen, bir daha görememek, konuşamamak .
Fani oluşu kendi namına kabullenişten belki. Savaş çocuklarını, yoksulu yetimi görüp üzülen halimizide kendimize ağlamak gibi geliyor bana.ya ben o durumda olsaydım gibi.sonra acıda geçiyor unutuluyor.
__________________ Ben yalnızca sevdiklerimden korkarım.
Çünkü beni sadece onlar incitebilirler |