[Mihrinaz]

Yolunda giden hayatların mimarları olarak kendimizi görmek veya hanım, eş, çocuklarıyla imtihanlar yaşayan zeki, ahlaklı, takvalı insanları yargılamak, aşağılamak yeryüzünde kibirlenerek yürümektir. Hadsizliktir. İnsanız hatalar her zmaan vardır. Düzeltebilceklerimiz de vardır ama imtihanlarla sınanırken elimizden gelmeyenler için ne kahretmeli, ne hakettim diyerek içerlemeli. En büyük imtihanları peygamberler yaşadılar. Eşleriyle imtihan olan peygamberler, evlatlariyla imtihan olup son anlarda bile yine onlar için endişelenen hatta Rabbinin ikazına maruz kalmış peygamberler, babası ile imtihan olmuş, malıyla, sağlığıyla.....

Peygamberler layık değiller miydi en salih eş, evlat, ana baba, yolunda giden konforlu hayatlara? Ama en çok onlar sınandı. Her nimetin imtihan boyutunu onlar yaşayarak, bedel ödeyerek öğrettiler.

Başarının ve başarısızlığın, kariyerin, evlat, eş vs hepsinin mutlak sahibi ve sebebi kendimizi görmek bugünün en büyük hatalarından. Her işin nasip, kısmet boyutunu unutmayalım. Çünkü hiçbir nimet tamamıyla bizden değildir. İnsanı önce Rabbine sonra kendine ve çevresine karşı mütevazi yapan bu hal ve tutumdur.

Böyle bakarsak kimseyi ne gereğinden fazla över, ne de kimseyi evladından, eşinden, yaşadıklarından dolayı yargılayıp yermeyiz.