Hayatı yolunda giden 40 yaşın atlatılamamış travmaları tuhaf geliyor bana... Arkadaşım! dünyalıklari yapmışsın, çalışan bir eşin var veya senin de işin var, güzel çocukların var, imrenilecek bir hayatın, sağlığın sıhhatin var, çeşitli imtihanlardan da geçebiliriz ki bu bizi olgunlaştırır. Şükretmek için çok çok fazla sebebin varken......
Hooop dön en başa " Bizim anne baabalarımız bize şöyle davranmadi, böyle baskı yaptı. Beni hiç sevmedi, torunlarını seviyor ama. Bizimle ilgilenmezlerdi gelinlerle iyiler ama, Çok baskiladilar, travma yaptılar, psikojimizi bozdular, zorladılar vs vs vs"
Sevgili gençler durun Allah aşkına. Bu cümle çok havalı olabilir ama artık yeter. 40 yaş diye bir yer var ve sen yaşlanmış, değişmesi imkansız, o da bildiği gördüğü şekliyle evlat yetiştirmiş, eş olmuş en az 65 yaşında olan bir anne babadan bahsediyorsun. Hemde kendin onların geçtiği yaşa gelmişken...Bi aşın artık şu travmalarınızı. Atın artık. Ne görülmez bitmez bir hesap bu böyle. Aileyi inciten, üzen, dilinizi çirkinleştiren bir tutum. Onlar o kadar becermiş sen doğrusunu becer, tamda herşeyi güzelleştirmek, elini dokunduğunu iyileştirecek yaştasın. 65 yaşındaki insanlara neyin psikolojisinden bahsedebilirsin, neden onlara kendini suçlu hissettiresin.. Üstüne titredigin evladına bir sor bakalım travmaları varmıymış... Olmazmı zaten siz beni hiç sevmediniz diye başlar? Psikolojimi bozdunuz diye devam eder, arkadaşlarımın ailesi diye sizi kalbinizden vurur.
Yani 40 yaşındaki tayfam bırakın şu geçmişe dair ailenizi suçlayan sıkıntı dediğiniz şeyleri. Geçiniz efenim. Yükünüz bundan sonra daha ağırken geçmişten gereksiz sorunlar üretip 2 kişi biraraya gelince rehabilite olsun diye dert oluşturmayı bırakın.
Hastalık konuşmak daha havalı
(Lise arkadaşlarımla 25 yıl sonra biraraya gelmişimdir. Kaynana, nene olacak yaşa gelmiş 8 kişiyi bu şekilde dinledikten sonra, hepsini "bana mazlumu getirin" diyerek bu terapiyi yapmışımdır
) Sonuç watsaptan devam 😅😄