Zihinsel prangalarını çok seven, hatta ona dantel de ören, arada tozunu falan da alan bir yakınım boşanmak üzere olan biri için: "Ya bu insanlar iyice şaşırdı şu meseleden boşanır mı insan, kudurdular iyice!" demişti ve sonra benzer bir meseleden kendi de boşanmıştı.
Kendisinin de aynı meseleden boşandığını duyunca; üzüntü ve şaşkınlık ile karşılamış ama itiraf etmeliyim azıcık istihzalı bir gülümseme de olmuştu.
"Vay be!.." demiştim.
"O da kadın olsaydı!" diye cümle kuranların kadınlığı ile sınandığı, "o adam değil ki zaten!" diye cümleye başlayanların hayal kırıklığına uğrattığı, "benim çocuğum olsa asla öyle büyütmem." diyenlerin öyle büyüttüğünü gördüğüm de çok oldu.
Çok acayip bu insan denen şey...
“Adama bak ya şu mesele için adam mı öldürülür?” derken ya da “ya hu insan hiç şu meseleden dolayı psikolojik yardım alır mı?” derken buluyoruz kendimizi. Meselelere "Ben artık oldum, tamamım ya oldu evet aynen bu!" minvalinden yaklaşınca da çok kör bir yerden dünyayı seyretmeye başlıyoruz.
O kör noktadan sadece baktığımız için dünyaya; bakmak ile görmenin ayrımını yapamadığımız, zihinsel prangalı bir hayat yolculuğu da kekremsi bir tad bırakıyor ağzımızda belki bu yüzden.
Hz. Yunus olsan bile balığın yutmasından kaçamazsın oysa, Hz. Eyyub olsan kurtların kemirmesinden…
Hz. Yusuf olsan ilk önce nefsin ile sınanırsın, Hz. Meryem olsan da o iftira gelir seni bulur, önleyemezsin…
Hz. Nuh oldun diye evlatlarının sana itaat etmesini bekleyemezsin…
İnsanı dünya imtihanından hiç bir şey kurtarmıyor.
Bu yüzden de "ben düşmem" dememek, "ben onun yaptığını asla yapmam" diye büyüklenmemek, "aklı olsaydı da aklını kullansaydı" gibi büyük cümleler kurmamak lazım sanırım.
Çünkü, insan en çok iddiasından vuruluyor.
Çünkü, bir başkasının yüzünde aslında kendi aksimizi görüyoruz.
Çünkü insanız...
Bu yüzden de en çok iddiasının olduğu yerden yara alıyor insan.
Namluyu kendine tutuyor farkında değil.
Bir başkasının yarasını kanatmak, onu ayıplamak yerine üflesek de insan olmanın onuru yerden kaldırabilsek keşke. Biz düşünce de o koşup gelse yardıma.
İnsan insana şifa olamazsa, başka nasıl katlanılır bu dünyaya?
Ezgi Akgül
__________________
~~~ Bilmediklerimi Ayaklarımın Altına Alsam Başım Göğe Ererdi ✒~
|