Evini vatan yapan, adını göremediğim, aileyi ayakta tutan anne kahramanım oldu
Sadece okuma yazma bilen sıradan ve çaresiz bir gelinden, elektriği ve suyu bile olmayan bir barakada, adeta “konferanslar veren, nutuklar çeken” kudretli bir hatip. Odasını, dört beş çiftin toplanıp tartıştığı bir foruma çeviriyor bu anne. Sadece onca kişiyi doyurup besleyen biri değil; gece yarısı kalkıp ajansları dinleyen, bazen kavganın eşiğine gelen oğulları arasında hakemlik yapan, güzel bir haber aldığında yahut tutuklanıp işkenceye maruz kalan bir yiğit kampa döndüğünde zılgıt ve tekbirlerle sokakları inleten doğal bir rehber.
kimseye avuç açmayan titiz ve minnetsiz bir ebeveyn.
Çocuklarıyla beraber yegenlerine de bakan eğitimlerine inanılmaz titizlenen bilinçli ve öngörülü devlet ana...
Torununa okuduğu şu ninni ile Gazzeli annelerin geleceği nasıl mayaladıkalrını müşahade ediyor insan okurken.
Kapıda duran, tülbendimi getir.
Tülbendimi getir, vatanıma döneyim.
Sevdiklerimi göreyim.
Ey kapıda duran, silahımı getir.
Ateşle ve kanımla,
Zaferimi ilan edeyim.
Okuyun gençlerinize okutun
Kitaptan vurucu yerleri paylaşın hocam. Ben bitirene kadar spoiler vermeyin ama.))