[Vasat]

Kendi babasına çok saygılı birisi, benim de kendi babama karşı saygılı olmam için sadece şunu söyledi: "O senin baban." O an babam hakkında milyon tür öğüt verilse, bu kişininki kadar sakinleştiremezdi. Bir öğüdü vermeden önce, o öğüdü tutan biri olmanın önemi bu sanırım.

Bir diğer öğüt, benimle doğrudan ilgili olmayan bir konuda (akraba tartışması) merak edip "Olay ne?" diye birine sormuştum. Aldığım cevap: "Dedikodu olmayacaksa anlatayım." Durdum, düşündüm, ve "Sanırım bu dedikodu olacak, en iyisi kalsın." demiştim.

Not: Bugün meraklı kişilere hâlâ bu cevabı veririm, aldığım cevap da bilgili kişilerde aynı oluyor.* Bununla birlikte, eğer o iki kişinin arasını düzeltme ihtimalimiz veya zalim olanın zalimliğini bilmemizde fayda varsa, bunun dedikodu olmayacağını biliyorum. Nitekim durumları bilmeden ara düzeltemeyiz ve zalimlerin zulmünü bilmezsek sakınamayız. Dedikodunun ince detayları var.

Bunun dışında, Kur'an-ı Kerim mealini baştan sona iki hafta içinde bitirmemi öğütleyen kardeşin tavsiyesi hayatımın dönüm noktalarındandır. Hızlı okuyunca birbirlerini tamamlayan ayetler fark edilebiliyor ve bu şekilde bizlere yanlış öğretilen bazı bilgilerin yanlış olduğu ortaya çıkıyor. Bu farkındalığa ulaşmak için tek gereken ise: anda kalarak, kendini vererek, Kur'an-ı Kerim'e bütüncül bakma gayreti ile okumak.

Son olarak da, benden herkese tavsiye:

Sorun yaşadığınız hangi alan varsa, o alanda kendinizi sorgulayın:

"Bir konuda aşırıya kaçıyor olabilir misiniz?"

Nitekim nerede bir "fazla geriden gelme", veya "fazla ileriden gitme" varsa, orada sorun olması çok ciddi olasılıktır. Aşırı olduğu halde zararlı olmayacak bildiğim tek şey: takvadır; ancak onda bile "şüpheli bile olmadığı halde, helâli terk etme" kısmında dikkatli olunması gerekiyor. Öyle ki; ne kendinize, ne yakınlarınıza, ne de ümmete bu karar sebebi ile zarar gelmesin. Bu tür bir takvada esas olan "tümden zararsız bir karar olmasıdır."