[AŞK'ÜL İSLAM]

Her insan hata yapar... Hatasında ısrar etmeyen kimse mazlum değilse.. Kahramandır.. Dünya hayatı.. Oyun ve eglenceden ibarettir ayeti celilesini sindiren.. Hatasında ısrar etmez...

Hepimiz sevdiklerimizle sınavdayız.. Lakin bunu görebilen var, göremeyen var..
Adam var...
Adam ...... var....

İnsanoğlu her an apayrı bir haldedir..
Kuranı kerim, burada vazgeçtiğimiz herşey için, orada muhakkak karşılıgını hazırlamıştır..
Vazgeçemediklerimiz için de tabi...

Kız erkek.. herkesin vardır bir gönül koydugu elbette...
Önemli olan, AYNAYA BAKARKEN UTANDIRMAYACAK sevgiler yaşamaktır...

Gerisi teferruattır...

Bu konuda 9,05,2007 de kaleme aldığım bir yazımı paylaşmak istiyrm sizlerle...

YALAN OLAN BU ALEMDE HAL'DEN HAL'E GEÇERKEN...

Bir insanın kendisine yapacağı en buyuk yanlış nedir biliyor musunuz?
En buyuk yanlış, deli gibi pişman olacagını bile bile sonu olmayan hatayı yapmaktır, rabbinin rahmetinden , sevgisinden, güzelliklerinden kovulacağını bile bile , içindeki melek sakınnnnnn diye feryat ederken, o meleğin feryadına kulak vermemektir, en buyuk yanlış, allah korkusunu sinenden , yüreğinden uzak tutmaktır, Ondan uzaklaştıgın, nefsine köle oldugun her an için geçerlidir bu..

Bazen bir sevgilinin gözündeki bakıştır sana bal gelen, sahip olmak istersin o bakışa, bazen bir dostun merhabasıdır,gülümsersin, senin hakkında ne düşündüğünü asla bilmessin asla gerçek yüzünü göstermeden yaklaşırlar sana.. Fark ettiğinde çok geç olabilir bazen..

Bazen en yakın arkadaşın dediğindir, iblisin kılıgına girmiş olan..İblis yanında hiç kalır.... Şaşırırsın..Yüreğin hep yanar.. Hep acır bir yerin..Belli etmessin kimseciklere, , gülümsersin ama içten değildir o gülümseyişşlerin.. İblise alet olmuşsundur yahut alet olman çok yakındır.. En yakınlarından dostlarından, arkadaşlarından,sevdiklerinden gösterirverir yüzünü sana..Şaşırırsın.. Şaşkınlık acıya dönüşür.. Takvadır , Allah korkusudur şaşkınlıgın... cenneten kovulmak... Kovuldummmmmm... demekten korkarsın hep..
Bazen bile bile gidersin ateşe...

İslam yolunda yürürken hep en sevdiklerinden, en yakınlarından, öğrencilerinden, öğretmenlerinden, kardeşlerinden gelen bunca tuhaflık.. Bunca hayretvari ..
Alışman gerek bunlara.. Alıştıkça öğrenirsin , olgunlaşırsın.. Öyle bir an gelir ki, bir selam verirken karşı cinse, astarını isterse ne yaparım demeye başlarsın.. Günahlardan, hatalardan uzak durmanın ilk adımlarıdır bunlar..Bunu söyleten RABBİNdir...

Bir ayet vardı.. Ankebut süresi idi sanırım, diyordu ki:

insanlar, 'iman ettik' diyerek, sınanmadan bırakılacaklarını mı sandılar?" (Ankebut Suresi, 2)
Bu ayetten anlaşılmaktadır ki, bir insan, "ben iman ettim" dedikten sonraki hayatında, gerçekten Allah'ı razı etmek için yaşadığını, O'nun hoşgördüğü ahlakı uyguladığını fiili olarak da göstermelidir. Karşısına çıkan her türlü durumda Allah'ın hoşnut olacağı güzel ahlakı yaşamalı; aksi bir tavır sergilemekten de şiddetle kaçınmalıdır. Kişinin samimiyeti, Allah'ın güzel gördüğü ahlakı yaşama konusundaki çabasıyla ölçülür...

Hata yapmaz demiyorum elbette.. Yapar yapar ama.. Hani bir ayet daha vardı.. Onu örnek vereyim,Küçük ama değeri buyük bir örnek..Mesela der ki rabbimiz, Zina yapmayınız, Ama ondan önce der ki ZİNAYA YAKLAŞMAYINIZ... Buna dikkat etmek lazım.. En basitinden hataya YAKLAŞMAMAK lazım... Yaklaştı mı kaoslara sürükleniyor insan...Acabalar başlıyor beyninde.. Takva varsa kaçmaya uzaklaşmaya çalışıyorsun deli gibi, Ama imanın gerçekse kaçabiliyorsun,

Ya değilse..........
Değilse....
Aglasan ne fayda....
''HAKİKİ İMANI ELDE EDEN DÜNYAYA MEYDAN OKUR'' derdi çok sevgili öğretmenim..
Israrla..
İnatla...
Kelimelerin bittiği yerde tefekkür başlarmış...
Tefekkürünüz bol olsun..
Selametle..

YAĞMUR SANCAK